مجموعه روایات درباره ارزش سکوت و نگهداری زبان

روایت اول)

ابوالحسن رضا علیه السلام فرمود: از نشانه های فقاهت بردباری و علم و خاموشی است. همانا خاموشی یکی از درهای حکمت است. همان خاموشی محبت می آورد و راهنمای هر امر خیری است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله به مردی که خدمتش آمد فرمود: نمی خواهی تو را به امری راهنمائی کنم که خدا به سبب آن بهشت برد؟

عرض کرد: چرا یا رسول الله

فرمود: از آنچه خدا به تو داده، بده.

عرض کرد: اگر خودم از آنکه به او دهم نیازمندتر باشم چه کنم؟

فرمود: مظلوم را یاری کن.

عرض کردم: اگر خودم از آنکه یاریش کنم ناتوانتر باشم چه کنم؟

فرمود: کاری برای نادان کن.

عرض کردم: اگر خودم نادانتر از او بودم چه کنم؟

فرمود: زبانت را جز از خیر خاموش دار، آیا شادمان نیستی که یکی از این خصال داشته باشی که تو را به بهشت برد.

روایت دوم)

امام صادق علیه السلام فرمود: لقمان به پسرش گفت: پسرجان! اگر خیال کنی سخن از نقره است بدانکه خاموشی از طلا است.

روایت سوم)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: زبانت را نگه دار؛ زیرا نگهداری زبان صدقه ای است که به خود می دهی(چون خاموشی تو را از بلا نگهدارد.)

سپس فرمود: هیچ بنده ئی حقیقت ایمان را نشناسد تا برخی از زبانش را نگهدارد.

روایت چهارم)

امام صادق علیه السلام درباره قول خداوند عزّوجلّ«الم تر الی  الذین قیل لهم کفّوا ایدیکم» فرمود: یعنی زبان خود را نگه دارد.

روایت پنجم)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: نجات مومن در نگهداشتن زبانش است.

روایت ششم)

امام صادق علیه السلام فرمود: حضرت عیسی علیه السلام می فرمود: به جز  ذکر خدا سخن بسیار نگوئید؛ زیرا کسانی که به جز ذکر خدا سخن بسیار گویند دلهاشان سخت است و نمی دانند.

روایت هفتم)

علی بن الحسین علیهما السلام فرمود: در هر بامداد زبان آدمیزاد بر تمام اعضائش مشرف شود و گوید: چگونه هستید؟

گویند: اگر تو ما را رها کنی خوبیم، خدا را خدا را نسبت به ما بیاد آور و سوگندش دهند و گویند ما به سبب تو ثواب و عقاب ببینیم.

روایت هشتم)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: کسی که سخنش را جزء اعمال نشمارد خطاهایش زیاد شود و عذابش فرارسد.

روایت نهم)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خدا زبان را عذابی کند که هیچ یک از اعضا را آن عذاب نکرده باشد.

زبان گوید: پرودگارا! مرا  عذابی نمودی که چیز دیگر را چنان عذاب ننمودی؟

به او گفته شود: تو یک جمله گفتی که به مشارق و مغارب زمین رسید و به وسیله آن خون محترم ریخته شد و مال محترم غارت شد و فرج محترم دریده شد. به عزت و جلالم سوگند! تو را عذابی کنم که هیچ یک از اعضا دیگر را آنگونه عذاب نکرده باشم.

روایت دهم)

امام صادق علیه السلام فرمود: در حکمت آل داوود(زبور) است که : بر عاقل لازم است که به وضع زمان خود آشنا باشد، سرگرم کار خود بوده و زبانش را حفظ کند.

روایت یازدهم)

امام صادق علیه السلام فرمود: بنده مومن تا زمانی که خاموش باشد نیکوکار نوشته میشود وچون سخن گوید نیکوکار یا بدکردار نوشته شود.

.

اصول کافی، ج3

ترجمه مصطفوی