مجموعه روایات درباره عبادت

مجموعه روایات درباره عبادت

 

روایت اول)

امام صادق علیه السلام فرمود: در تورات نوشته است: ای آدمی زاد! تنها به عبادت من پرداز تا دلت را از بی نیازی پر کنم و نسبت به خواستت تو را به خودت وانگذارم و بر من است که نیاز را از تو بردارم و دلت را از ترس خود پر کنم و اگر برای عبادتم خود را فارغ نسازی دلت را از گرفتاری دنیا پر کنم سپس در نیاز را به رویت نبندم و تو را با خواستت واگذارم.

 

روایت دوم) 

امام صادق علیه السلام فرمود: خدای تبارک و تعالی فرماید: ای بندگان راستی پیشه من! در دنیا از نعمت عبادتم برخوردار باشید تا در آخرت از آن بهره‌مند شوید.

 

روایت سوم)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بهترین مردم کسی است که عاشق عبادت شود. با عبادت دست به گردن شود و آن را از دل دوست دارد و با تن خود انجام دهد و برای آن فارغ شود. چنین شخصی باک ندارد که زندگی دنیایش به سختی گذرد یا به آسانی.

 

روایت چهارم)

عیسی بن عبدالله به امام صادق علیه السلام عرض کرد: قربانت! عبادت چیست؟

فرمود: نیت خوب داشتن به عبادت از راهی که خدا از آن راه اطاعت شود. همانا ای عیسی! مومن نباشی تا آنکه  ناسخ را از منسوخ تشخیص دهی.

عرض کردم: قربانت! تشخیص دادن ناسخ از منسوخ چیست؟

فرمود: مگر نه این است که با امامی هستی و با حسن نیت به اطاعتش تصمیم میگیری سپس آن امام در می گذرد و امام دیگر می آید و تو با حسن نیت به اطاعت او تصمیم می گیری؟

عرض کردم: چرا

فرمود: همین تشخیص ناسخ و منسوخ است.

 

روایت پنجم)

رسول خدا صلی اله علیه و اله فرمود: چه زشت است فقر بعد از ثروتمندی و چه زشت است گناه بعد از خواری و درویشی و زشت تر از آن کسی است که عبادت خدا کند و سپس آن را واگذارد.

 

روایت ششم)

علی بن الحسین علیهما السلام فرمود: کسی که بدانچه خدا بر او واجب ساخته عمل کند عابدترین مردم است.

 

روایت هفتم)

 

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: همانان برای هر عبادتی شور و جنبشی است و سپس به سستی و آرامش گراید. پس هر که شور و جنبش عبادتش به سوی سنت من باشد هدایت شده و هر که مخالف سنت من کند گمراه گشته و عملش به هلاکت کشد. همانا من نماز می گزارم و می خوابم و روزه می گیرم و افطار می کنم و می خندم و می گریم و هر که از طریقه و روش من روی برگرداند از من نیست.

و فرمود: برای موعظه و پند مرگ کافی است و برای بی نیازی یقین کافی است و برای مشغول بودن عبادت بس است.

 

در حدیث دیگری امام صادق علیه السلام فرمود: هرکسی را شور و جنبشی است و هر شور و جنبشی، سستی و آرامشی در پی دارد. خوشا حال انکه آرامشش به سوی خیر باشد.

 

روایت هشتم)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی! همانا این دین متین و محکم است. در او با نرمی وارد شو و عبادت پروردگارت را مبغوض خود مگردان؛ زیرا خسته کننده مرکوب نه مرکوب باقی گذاشته و نه مسافت پیموده. پس عمل کن مانند عمل کسی که امید دارد در پیری بمیرد(یعنی در انجام مستحبات با رفق و تأنی رفتار کن و فکر کن تا پیری را دوری مانده است.) و پرهیز کن مانند کسی که می ترسد فردا بمیرد.(یعنی نسبت به پرهیز از محرمات خیال کن فردا میمیری و کوچکترین آنها را هم به خود اجازه مده و مگو وقت مردن توبه خواهم کرد.)

.

اصول کافی، ج3

ترجمه مصطفوی

موضوعات: ✔مطلب ندارد, جلد3
[جمعه 1402-02-22] [ 09:59:00 ب.ظ ]