رابطه اجنّه با ائمه (علیهم السلام)

سعد اسکاف گوید: راجع به بعضی کارهای خود به منزل امام باقر (علیه السلام) رفتم.

(هر چه می خواستم وارد اتاق شوم) می فرمود: عجله مکن .

تا انکه آفتاب مرا سوخت و هر جا سایه می رفت، می رفتم ناگاه برخلاف انتظار اشخاصی از اتاق خارج شده  به سوی من آمدند  که مانند ملخ های زرد بودند و پوستین در برکرده  از کثرت عبادت لاغر شده بوند به خدا که از سیمای زیبای انها وضع خود را فراموش کردم. چون خدمتش رسیدم به من فرمود: گویا تو را نارحت کردم.

عرض کردم: آری، به خدا من از وضع خود فراموش کردم اشخاصی از نزد من گذشتند همه یکنواخت و من مردمی خوش قیافه تر از آنها ندیده بودم  آنها مانند ملخ های زرد بودند و عبادت لاغرشان کرده بود.

فرمود: ای سعد! آنها را دیدی؟

گفتم: آری.

فرمود: ایشان برادران تو از طایفه جن هستند.

عرض کردم: خدمت شما می آیند؟

فرمود: آری می آیند و مسائل دینی و حلال و  حرام خود را از ما می پرسد.

. 

کافی، ج2

ترجمه مصطفوی

.