باب عصبیت

مقصود از عصبیت حمایت و طرفداری از فامیل و دوست است در راه ستم و عقیده باطل. طرفداری از مذهب و عقیده باطل پدران و دفاع از جهل و گمراهی و پایداری از عقیده ای که می دانسته باطل است.
نزدیک به معنی تعصب حمیه و انقه است.

امام صادق علیه السلام فرمود: کسی که تعصب برد یا برایش تعصب داشته باشند رشته ایمان را از گردن خویش باز کرده است.

امام صادق علیه السلام فرمود: هر که تعصب کند خدا دستمال و سربندی از آتش به سر او بندد.

از علی بن الحسین علیهما السلام راجع به عصبیت پرسیدند فرمود: عصبیتی که صاحبش به سبب آن گناهکار است عصبیتی است که کسی بدان قوم خود را از نیکان قوم دیگر بهتر داند ولی دوست داشتن کسی قوم خود را عصبیت نیست بلکه کمک کردن کسی قوم خود را بر ستم از جمله عصبیت است.