وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ «25»
وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِيَهْ «26»
يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَةَ «27»
ما أَغْنى‌ عَنِّي مالِيَهْ «28»
هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ «29»
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ «30»
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ «31»
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ «32»
إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ «33»
وَ لا يَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ «34»

كسى كه نامه عملش به دست چپش داده شود،
مى‌گويد: اى كاش نامه‌ام به من داده نشده بود.
و نمى‌دانستم حسابم چيست؟
اى كاش مرگ پايان كارم بود (و ديگر زنده نمى‌شدم).
دارائى من رفع نيازى از من نكرد.
قدرتم از دستم برفت.
(گفته مى‌شود:) او را بگيريد و در غل بكشيد. سپس او را در آتش شعله‌ور وارد بيندازيد. سپس در زنجيرى كه هفتاد ذراع باشد درآوريد. همانا او به خداى بزرگ ايمان نمى‌آورد و بر طعام دادن به نيازمندان ترغيب نمى‌كرد.

✔پیام ها

1-ثروت و قدرت، در قيامت كارآيى ندارد. «ما أَغْنى‌ عَنِّي مالِيَهْ هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ»
2- ثروت‌اندوزى در دنيا، سبب حسرت در قيامت است. «ما أَغْنى‌ عَنِّي مالِيَهْ»
3- گرفتن و بستن و كشاندن و به دوزخ پرتاب كردن، بيانگر نهايت حقارت و ذلت دوزخيان است. خُذُوهُ فَغُلُّوهُ‌ … صَلُّوهُ‌ … فَاسْلُكُوهُ‌

منبع؛ تفسیر نور، ج10