رابطه تشیّع و صبر 

روایت اول)

عبدالواحد بن مختار گوید: امام باقر(ع) فرمود: ای عبدالواحد! مردی که دارای این عقیده(مذهب تشیّع) باشد هر چه مردم درباره او گویند زیانی به او نرساند. اگرچه بگویند دیوانه است و اگر بر سر کوهی هم باشد خدا را عبادت کند تا مرگش برسد.

روایت دوم)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خدای تبارک و تعالی فرماید: اگر در روی زمین جز یک مومن نباشد، با او از همه مخلوقم بی نیازی جوی و از ایمانش همدمی برای او سازم که به هیچ کس محتاج نباشد.

روایت سوم)

امام باقر علیه السلام فرمود: کسی را که خدا به این امر (تشیّع) آشنا کرد چه باک داد از اینکه بر سر کوهی باشد و از گیاه زمین بخورد تا بمیرد.

روایت چهارم)

کلیب بن معاویه گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمود: برای مومن سزاوار نیست که از ترس وحشت با برادر و غیر برادرش مأنوس شود. مومن از نظر دینش عزیز است.(یعنی عزت و شرافت دینش از هر همدمی برای او بهتر و بالاتر است.)

روایت پنجم)

فضیل بن یسار گوید: خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم در مرضی که جز سرش باقی نمانده بود(در لغت عرب در مورد لاغری زیاد گفته می‌شود.) فرمود:«ای فضیل! من بسیار می‌گویم کسی را که خدا به این امر (تشیع) آشنا کرد اگر بر سر کوهی باشد تا مرگش برسد، زیانی نیست.

 ای فضیل بن یسار! مردم راه راست و چپ پیش گرفتند و ما و شیعیان ما به صراط مستقیم هدایت شدیم.

ای فضیل بن یسار! اگر میان مشرق و مغرب از آن مومن باشد خیر اوست و اگر اعضائش را تکه تکه کنند، خیر اوست.

ای فضیل بن یسار! خدا نسبت به مومن جزء خیر انجام ندهد.

ای فضیل بن یسار! کسی که هدف و همتش یک چیز(رضای خدا) باشد، خدا هدفش را کارگزاری کند و کسی که همتش به همه سو متوجه باشد خدا باک ندارد که در چه دره‌ای هلاک شود.(یعنی خدا هدایت و توفیقش را از او برگیرد و او را به خود و هوی نفسش واگذارد تا در راه یکی از ادیان جان سپارد.)

 .

اصول کافی، ج3

ترجمه و شرح مصطفوی

.

ادامه مطلب :