نيايش آن حضرت براي روز عيد فطر و جمعه

اي آن كه رحمت مي‌آوري بر آن كس كه بندگانت به او رحم نمي‌كنند.
اي آن كه انسانِ رانده از هر شهر و ديار را پذيرايي.
اي آن كه نيازمندان خود را خفيف و خوار نمي‌گرداني.
اي آن كه گستاخانِ درگاه خود را نااميد نمي‌سازي.
اي آن كه دست ردّ بر سينه‌ي بندگان پر توقّع خود نمي‌زني.
اي آن كه هر تحفه‌ي ناچيزي تقديمت كنند، مي‌پذيري، و هر اندك عملي برايت انجام دهند، جزا مي‌بخشي.
اي آن كه كارِ بي‌ارزش را به لطف مي‌پذيري و در برابر آن پاداش بزرگ مي‌دهي.
اي آن كه نزديك مي‌شوي به هر كس كه به تو تقرّب جويد.
اي آن كه به سوي خود مي‌خواني هر كه را كه از تو روي برگرداند.
اي آن كه نعمت خود را دگرگون نمي‌سازي و به كيفر دادنِ ما شتاب نمي‌ورزي.
اي آن كه نهال كار نيك مي‌پروري تا آن را به ثمر نشاني و انبوه كُني، و از كار بد چشم خود مي‌پوشي تا آن را از ريشه بركَني.

آرزوها پيش از رسيدن به منتهاي كرم تو، با نيازهاي برآورده باز آمدند،

و كاسه‌هاي گدايي محتاجان، از بخششِ بسيار تو لبالب گرديدند،

و صفت‌ها پيش از آن كه حقيقت نعمت تو را دريابند، از هم گسيخته شدند.

اينك تو را سزاست آن برترين كمال كه برتر از هر كمالي است،

و آن والاترين شكوه كه از هر شكوهي والاتر است.

هر بزرگي در برابر تو كوچك است،

و هر شريفي در كنار شرف تو بي‌مقدار.

آنان كه به سوي غير تو رو كردند، نوميد شدند،

و آنان كه نياز خود پيش ديگري بردند، زيان ديدند،

و آنان كه بر آستانِ غير تو فرود آمدند، تباه گرديدند،

و آنان كه در جايي جز وادي فضل تو رزق و روزي جُستند، به قحطي درآمدند.

درگاه نعمتت به روي خواهندگان باز است،

و بخششت در حق نيازمندان روا،

و فرياد رسي‌ات به دادخواهان نزديك.

اميدواران از تو نااميد نشوند،

و آنان كه نياز خود نزد تو آورند، از عطاي تو مأيوس نگردند،

و آمرزش خواهان با عذاب تو به تيره روزي نيفتند.

خوانِ روزي‌ات براي كسي كه نافرماني‌ات كند گسترده است،

و بردباري‌ات براي آن كه با تو دشمني ورزد، آماده.

رفتار خداوند با گناهکاران

شيوه‌ي پروردگاري تو، نيكي كردن به بدكاران است

و طريقتت مهربان بودن با تجاوزكاران؛

تا آن جا كه مدارا كردن تو آنان را مي‌فريبد كه توبه نكنند،

و مهلت دادنت بازشان مي‌دارد كه از گناه دوري گزينند.

اما تو در كيفر دادنِ ايشان شتاب نكرده‌اي تا مگر به فرمانت گردن نهند،

و مهلت‌شان داده‌اي، چون به پايداري مُلك خود مطمئن بودي.

پس هر كه سزاوار نيك‌بختي بوده، عمرش را به نيك‌بختي فرجام داده‌اي،

و آن كه سزاوار تيره‌بختي بوده، او را به تيره‌بختي‌اش خوار كرده‌اي.

سرانجامِ كار همه چنان شود كه تو خواهي،

و بازگشت امورشان به سوي تو باشد.

هر چه عمرشان به درازا كشد، پايه‌هاي فرمانروايي تو سست نگردد،

و چون در كيفر دادنشان درنگ كني، حجّت آشكار تو باطل نشود.

حجّت تو پايدار و باطل نشدني، و فرمانروايي‌ات جاودان و زائل نگشتني است.

پس عذاب سخت و دائم نصيب كسي است كه از تو روي برتافته،

و نااميديِ بيچاره كننده آن راست كه از درگاه تو دست خالي برگشته،

و بدترين تيره‌بختي از آنِ كسي است كه به مهلت دادنت گول خورده است.

اين چنين كسي، در آتش عذاب تو چه بسيار دست و پا خواهد زد،

و روزگار سرگشتگي‌اش در وادي عقاب تو چه طولاني خواهد بود،

و چه دور است كه اندوهش به پايان رسد،

و بسي نااميد است از اين كه راه رهايي‌اش گشوده شود.

اين همه، بر پايه‌ي حكم عادلانه و منصفانه‌ي توست كه در آن بر كسي جور و ستم روا نمي‌داري.

خدايا!

تو دليل آشكار خود را فراوان و پي در پي فرستاده‌اي،

و پيش از اين، حجّت‌هاي خود را بيان داشته‌اي،

و ما را از عذاب خود بيم داده‌اي،

و از سَرِ لطف و مهرباني تشويق كرده‌اي،

و مَثَل‌ها زده‌اي،

و مهلت را طولاني ساخته‌اي،

و عذاب را به تأخير افكنده‌اي، حال آن كه مي‌توانستي در آن عجله كني؛

و درنگ ورزيده‌اي، حال آن كه بر شتاب كردن توانا بودي.

درنگ تو در عقاب ما نه از روي بي‌قدرتي،

و مهلت دادنت نه از روي سستي،

و خودداري‌ات از مؤاخذه نه از روي غفلت،

و به تأخير افكندن عذابت نه از روي مداراست،

بلكه تا دليل تو رساتر، و كرم تو در حقّ ما كامل‌تر، و احسانت تمام‌تر گردد،

و نعمتت به نهايت حدّ خود رسد.

همه‌ي اين امور، پيش از اين بوده،

و اكنون هست، و تا هميشه خواهد بود.

دليل تو برتر از آن است كه جملگي به وصف درآيد،

و بزرگواري تو بالاتر از آن كه دستِ انديشه به بلندايش رسد،

و نعمت تو بيش از آن است كه يك به يك در شمار آيد،

و احسان تو افزون‌تر از آن كه بر كمترينِ آن سپاست گويند.

بي‌زباني، مرا از حمد و ستايش تو ناتوان مي‌دارد،

و درماندگي از بزرگداشت تو، زبان مرا مي‌بندد،

و نهايت كوشش من اين تواند بود كه به ضعف و درماندگي خود اعتراف كنم؛

و اين ـ اي معبود من ـ نه از سَرِ بي‌رغبتي، كه از ناتواني من است.

اينك اين منم كه آهنگِ آستان تو كرده‌ام

و بخشش‌هاي نيك از تو مي‌خواهم.

پس بر محمد و خاندانش درود فرست

و خواهش پنهاني مرا اجابت كن،

و چون تو را بخوانم، مرا پاسخگو،

و روز مرا به نااميدي پايان مده،

و در آنچه از تو خواسته‌ام، دست رد بر سينه‌ام مزن.

چون از پيشِ تو بازگردم يا نزدت آيم، در هر دو حالت، مرا گرامي بدار،

كه تو در عمل به خواسته‌ي خود دچار سختي نشوي،

و در اجابتِ آنچه از تو خواهند عاجز نماني،

و تو بر هر كار توانايي،

و هيچ جنبش و نيروي كاري نيست جز به خواستِ خدا، آن والا مرتبه‌ي بزرگ.

.

دعای چهل و ششم

صحیفه سجادیه

.

موسسه فرهنگی موعود