فلسفه احكام الهى

 خدا «ايمان» را براى پاكسازى دل از شرك،

و «نماز» را براى پاك بودن از كبر و خودپسندى،

و «زكات» را عامل فزونى روزى،

و «روزه» را براى آزمودن اخلاص بندگان،

و «حج» را براى نزديكى و همبستگى مسلمانان،

و «جهاد» را براى عزّت اسلام،

و «امر به معروف» را براى اصلاح توده هاى ناآگاه،

و «نهى از منكر» را براى بازداشتن بى خردان از زشتى ها،

و «صله رحم» را براى فراوانى خويشاوندان،

و «قصاص» را براى پاسدارى از خون ها،

و اجراى «حدود» را براى بزرگداشت محرّمات الهى،

و ترك «مى گسارى» را براى سلامت عقل،

و دورى از «دزدى» را براى تحقّق عفّت،

و ترك «زنا» را براى سلامت نسل آدمى،

و ترك «لواط» را براى فزونى فرزندان،

و «گواهى دادن» را براى به دست آوردن حقوق انكار شده،

و ترك «دروغ» را براى حرمت نگهداشتن راستى،

و «سلام» كردن را براى امنيّت از ترس ها،

و «امامت» را براى سازمان يافتن امور امّت،

و «فرمانبردارى از امام» را براى بزرگداشت مقام رهبرى، واجب كرد.

.

حکمت 252

نهج البلاغه

.

موسسه اهل البیت

ستاد احیا فرهنگ مهدویت