شگفتى آفرينش پديده ها

از نشانه هاى توانايى و عظمت خدا،

و شگفتى ظرافت هاى صنعت او آن است كه؛

از آب درياى موج زننده، و امواج فراوان شكننده، خشكى آفريد،

و به طبقاتى تقسيم كرد، سپس طبقه ها را از هم گشود،

و هفت آسمان را آفريد، كه به فرمان او برقرار ماندند،

و در اندازه هاى معيّن استوار شدند.

و زمين را آفريد كه دريايى سبز رنگ و روان آن را بر دوش مى كشد،

زمين در برابر فرمان خدا فروتن، و در برابر شكوه پروردگارى تسليم است،

و آب روان از ترس او ايستاد.

سپس صخره ها، تپه ها، و كوه هاى بزرگ را آفريد،

آنها را در جايگاه خود ثابت نگاه داشت،

و در قرارگاهشان استقرار بخشيد.

پس كوه ها در هوا و ريشه هاى آن در آب رسوخ كرد.

كوه ها از جاهاى پست و هموار سر بيرون كشيده و كم كم ارتفاع يافتند،

و ريشه آن در دل زمين ريشه دوانيد،

قلّه ها سر به سوى آسمان بر افراشت،

و نوك آنها را طولانى ساخت تا تكيه گاه زمين، و ميخ هاى نگهدارنده آن باشد.

سپس زمين با حركات شديدى كه داشت آرام گرفت،

تا ساكنان خود را نلرزاند،

و آنچه بر پشت زمين است سقوط نكند،

يا از جاى خويش منتقل نگردد.

پس پاك و منزّه است خدايى كه زمين را در ميان آن همه از امواج نا آرام، نگه داشت،

و پس از رطوبت آن را خشك ساخت،

و آن را جايگاه زندگى مخلوقات خود گردانيد،

و چون بسترى بر ايشان بگستراند،

بر روى دريايى عظيم و ايستاده اى كه روان نيست

و تنها بادهاى تند آن را بر هم مى زند،

و ابرهاى پرباران آن را مى جنباند

«و توجه به اين شگفتى ها درس عبرتى است براى كسى كه بترسد».

.

خطبه 211

نهج البلاغه

.

موسسه اهل البیت