دو عامل ایمنی از عذاب خدا

وَ حَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ (علیه السلام) أَنَّهُ (علیه السلام) قَالَ:

كَانَ فِي الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَكُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ؛

أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله)،

وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِي فَالاسْتِغْفَارُ؛

قَالَ اللَّهُ تَعَالَى “وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ".

[قال الرضي رحمه الله تعالى و هذا من محاسن الاستخراج و لطائف الاستنباط].

(امام باقر عليه السّلام از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام نقل فرمود) :

دو چيز در زمين مايه امان از عذاب خدا بود: يكى از آن دو برداشته شد، پس ديگرى را دريابيد و بدان چنگ زنيد،

امّا امانى كه برداشته شد رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود.

و أمان باقى مانده، استغفار كردن است،

كه خداى بزرگ به رسول خدا فرمود:

«خدا آنان را عذاب نمى كند در حالى كه تو در ميان آنانى، و عذابشان نمى كند تا آن هنگام كه استغفار مى كنند».

(سید رضی گوید: اين روش استخراج نيكوترين لطايف معنى، و ظرافت سخن از آيات قرآن است).

.

حکمت 88

نهج البلاغه

.

موسسه اهل البیت

ستاد احیا فرهنگ مهدویت