?اگر از اموری که بر شما پنهان است می دانستید آنچه را که من می دانستم سر به صحرا می گذاشتید، بر کارهایتان می گرستید، همچون داغدیدگان بر سر و سینه می کوفتید و اموال خود را بی نگهبان و سرپرست وا می گذاشتید و هر کس در اندیشه ی خویش می بود و به دیگری توجه نمی کرد.
ولی شما آنچه را به یادتان آوردند فراموش کردید و از آنچه شما را پرهیز دادند و ترساندند خود را ایمن دانستید در نتیجه رای شما سرگردان و کارتان بی سر و سامان شد.

خطبه 116 نهج البلاغه