(نامه به معاويه در سال 36 هجرى كه شخصى به نام ابو مسلم آن را برد).

 افشاى دشمنى هاى قريش و استقامت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله:

خويشاوندان ما از قريش مى خواستند پيامبرمان صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را بكشند،

و ريشه ما را در آورند

و در اين راه انديشه ها از سرگذراندند،

و هر چه خواستند نسبت به ما انجام دادند،

و زندگى خوش را از ما سلب كردند،

و با ترس و وحشت به هم آميختند،

و ما را به پيمودن كوه هاى صعب العبور مجبور كردند،

و براى ما آتش جنگ افروختند.

امّا خدا خواست كه ما پاسدار دين او باشيم،

و شر آنان را از حريم دين باز داريم.

مؤمن ما در اين راه خواستار پاداش بود،

و كافر ما از خويشاوندان خود دفاع كرد.

ديگر افراد قريش كه ايمان مى آوردند و از تبار ما نبودند،

هر گاه آتش جنگ زبانه مى كشيد،

و دشمنان هجوم مى آوردند

يا به وسيله هم پيمانهايشان و يا با نيروى قوم و قبيله شان حمايت مى شدند در امان بودند.

پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله و سلّم اهل بيت خود را پيش مى فرستاد

تا به وسيله آنها، اصحابش را از سوزش شمشيرها و نيزه ها حفظ فرمايد،

چنانكه عبيدة بن حارث در جنگ بدر، و حمزه در احد، و جعفر در موته، شهيد شدند.

كسانى هم بودند كه اگر مى خواستم نامشان را مى آوردم،

آنان دوست داشتند چون شهيدان اسلام، شهيد گردند،

امّا مقدّر چنين بود كه زنده بمانند، و مرگشان به تأخير افتاد.

علی از زبان علی 

شگفتا از روزگار!

كه مرا همسنگ كسى قرار داده كه چون من پيش قدم نبوده،

و مانند من سابقه در اسلام و هجرت نداشته است،

كسى را سراغ ندارم چنين ادّعايى كند،

مگر ادّعا كننده اى كه نه من او را مى شناسم و نه فكر مى كنم خدا، او را بشناسد

در هر حال خدا را سپاسگزارم.

 افشاى ادّعاى دروغين معاويه در خونخواهى عثمان

اينكه از من خواستى تا قاتلان عثمان را به تو بسپارم،

پيرامون آن فكر كردم و ديدم كه توان سپردن آنها را به تو يا غير تو ندارم.

سوگند به جان خودم!

اگر دست از گمراهى و تفرقه بر ندارى،

به زودى آنها را خواهى يافت كه تو را مى طلبند،

بى آن كه تو را فرصت دهند

تا در خشكى و دريا و كوه و صحرا، زحمت پيدا كردنشان را بر خود هموار كنى.

و اگر در جستجوى آنان بر آيى

بدان كه شادمان نخواهى شد،

و ملاقات با آنان تو را خوشحال نخواهد كرد،

و درود بر اهل آن.

.

نامه9

نهج البلاغه

.

موسسه اهل البیت