?خداوند ، همواره و در هر دوره و در روزگار خالی از پیامبران، بندگانی دارد که با آنها از راه فکرشان راز گوید و باوآنان در ذات عقولشان سخن گوید و آنان به نور بیداری که در گوش و چشم و دلشان تابیده، چراغ هدایت برافروخته اند و مردم را به یاد ایام الله می اندازند.
اینان چونان راهنمایان در بیابان هستند که هرکس از راه میانه رود طریقه اس را بستایند و به نجات مژده اش دهند… آنان چراغ هایی در آن تاریکی ها و راهنمایان نجات بخش از آن شبهه هایند.
.
.
خطبه 222
نهج البلاغه
.
.

?اگر انسانها در عظمت قدرت و بزرگی نعمت خداوند می اندیشیدند به راه راست باز می گشتند و از عذاب سوزان می ترسیدند
آیا به کوچکترین چیزی که آفریده نمی نگرند که چگونه آفرینش او را محکم و ترکیبش را استوار ساخته ؟
برایش گوش و چشم پدید آورده و به استخوان و پوستش آراسته؟
.حکمت 185

.?بدانید این پوست نازک طاقت آتش دوزخ را ندارد، پس به خود رحم کنید.
شما اندازه ی طاقت خود را در مصیبت های دنیا آزموده اید

آیا دیده اید که وقتی یکی از شما خاری بر تنش فرو رود یا بلغزد و خونین شود یا ریگ داغی بسوزاندش، چگونه ناله سر نی دهد؟ پس چه حالی خواهد داشت آنگاه که میان دو طبقه از آتش قرار گیرد و همخوابه سنگ سوزان و همنشین شیطان باشد؟

آیا می دانید که مالک دوزخ هرگاه بر آتش خشم گیرد شعله های آتش به روی هم می غلتند و یکدیگر را می کوبند و خرد می کنند و آنگاه که به آتش بانگ زند شعله هایش از نهیب او در میان درهای جهنم به هر طرف زبانه می کشد؟

ای پیر سالخورده، که پیری و سستی با تو درآمیخته چگونه ای آنگاه که طوق های آتش به استخوانهای گردن بچسبد و غل و زنجیرها به دست ها وصل شود تا گوشت های ساعد را بخورد؟
.
.

خطبه 183
.
.