زیانکارترین مردم

همانا زيانكارترين مردم در معاملات،

و نوميدترين مردم در تلاش،

مردى است كه تن در گرد آورى مال خسته دارد،

امّا تقديرها با خواست او هماهنگ نباشد،

پس با حسرت از دنيا رود، و با بار گناه به آخرت روى آورد.

.

حکمت 430

نهج البلاغه

.

موسسه اهل البیت

ستاد احیا فرهنگ مهدویت

بزرگترین حسرت روز قیامت

بزرگ ترين حسرت ها در روز قيامت، حسرت خوردن مردى است كه مالى را به گناه گرد آورد،

و آن را شخصى به ارث برد كه در اطاعت خداى سبحان، بخشش كرد،

و با آن وارد بهشت شد، و گرد آورنده اوّلى وارد جهنّم گرديد.

.

حکمت 429

نهج البلاغه

.

موسسه اهل البیت

ستاد احیا فرهنگ مهدویت

?مناجات تهی دستان

دلم، جز به قرب تو جایی آرام نمی گیرد
و اندوه و حسرتم را جز نسیم رحمتت زایل نمی کند
و درونم را جز توجهت کسی شفا نمی دهد
و چیزی جز قرب تو غم از دلم نمی برد
و زنگار قلبم را جز عفوت پاک نمی سازد
و وسواس و اندیشه های باطل درونم را جز فرمان تو برطرف نتواند کرد

?ای خدا
از تو درخواست دارم
نعمت هایی که به من عطا کرده ای، پاینده داری
ترحم کن به حال بنده ذلیلت که زبانش از شرم بسته و عملش اندک است.
مرا در حمایت سایه پایدار بدار
یا ارحم الراحمین
.
.
مناجات خمس عشره
.
.

?پروردگارا!
تو برای دوستانت بهترین مونسی
و برای برآوردن نیازهای آنان که به تو توکل کنند از همه حاضرتری
رازهای درونشان را می بینی
و از نهان هایشان باخبری
و اندازه ی بینایی شان را می شناسی
رازهایشان بر تو معلوم است
و دلهایشان در حسرت دیدار تو سوخته است
اگر اندوه تنهایی آنان را به وحشت اندازد یاد تو با آنان انس می گیرد
و اگر باران بلاها بر سرشان فرو ریزد به پناه جستن از تو روی می آورند زیرا می دانند زمام همه ی امور به دست توست و همه کارها از مشیت تو برمی خیزد.

?پروردگارا!
اگر از بیان خواسته ام ناتوانم یا در حیرتم که از تو چه بخواهم خودت مرا به آنچه صلاحم در آن است رهنمون شو،
و دلم را به نقطه ای که خیرم درآن است متوجه ساز
که چنین رهنمودها و کارسازی هایی از تو بیگانه و عجیب نیست

?پرودگارا !
با من به عفوت رفتار کن و به عدلن رفتار نکن.
.
.
خطبه227
نهج البلاغه
.
.

?سه جرعه از بحر هادی

?وَاعلَمُوا اَنَّ النَّفسَ أقبَلُ شَیءٍ لِما أُعطِیَت وَ أمنَعُ شَیءٍ لِما مُنِعَت
بدانید که نفس آدمی آنچه را که مطابق میل اوست به آسانی می‌پذیرد و، اما چیز‌هایی که مورد میل و قبول او نیست بسیار سخت می‌پذیرد. (بحارالانوار، ج. ۷۵، ص. ۳۷۱)

?اُذکُر حَسَراتِ التَّفریطِ بِأَخذِ تَقدیمِ الحَزمِ
به جای حسرت و اندوه برای عدم موفقیت‌های گذشته، با گرفتن تصمیم و اراده قوی جبران کن. (میزان الحکمة، ج. ۷، ص. ۴۵۴)

? أَلشّاکِرُ أسعَدُ بِالشُّکرِ مِنهُ بِالنِّعمَةِ الَّتی أوجَبَتِ الشُکرَ لَأَنَّ النِّعَمَ مَتاعٌ و الشُکرُ نِعَمٌ وَ عُقبی
شکرگزاری از نعمت، از خود نعمت بهتر است، چون نعمت متاع دنیای فانی است و لکن شکر، نعمت جاودانه آخرت است. (بحارالانوار، ج. ۷۵، ص. ۳۶۵؛ تحف العقول، ص. ۴۸۳)

امام هادی (علیه السلام)
#اسلام_محمدی_این_است
#اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ «25»
وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِيَهْ «26»
يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَةَ «27»
ما أَغْنى‌ عَنِّي مالِيَهْ «28»
هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ «29»
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ «30»
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ «31»
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ «32»
إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ «33»
وَ لا يَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ «34»

كسى كه نامه عملش به دست چپش داده شود،
مى‌گويد: اى كاش نامه‌ام به من داده نشده بود.
و نمى‌دانستم حسابم چيست؟
اى كاش مرگ پايان كارم بود (و ديگر زنده نمى‌شدم).
دارائى من رفع نيازى از من نكرد.
قدرتم از دستم برفت.
(گفته مى‌شود:) او را بگيريد و در غل بكشيد. سپس او را در آتش شعله‌ور وارد بيندازيد. سپس در زنجيرى كه هفتاد ذراع باشد درآوريد. همانا او به خداى بزرگ ايمان نمى‌آورد و بر طعام دادن به نيازمندان ترغيب نمى‌كرد.

✔پیام ها

1-ثروت و قدرت، در قيامت كارآيى ندارد. «ما أَغْنى‌ عَنِّي مالِيَهْ هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ»
2- ثروت‌اندوزى در دنيا، سبب حسرت در قيامت است. «ما أَغْنى‌ عَنِّي مالِيَهْ»
3- گرفتن و بستن و كشاندن و به دوزخ پرتاب كردن، بيانگر نهايت حقارت و ذلت دوزخيان است. خُذُوهُ فَغُلُّوهُ‌ … صَلُّوهُ‌ … فَاسْلُكُوهُ‌

منبع؛ تفسیر نور، ج10

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ «25»
وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِيَهْ «26»
يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَةَ «27»
ما أَغْنى‌ عَنِّي مالِيَهْ «28»
هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ «29»
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ «30»
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ «31»
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ «32»
إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ «33»
وَ لا يَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ «34»

كسى كه نامه عملش به دست چپش داده شود،
مى‌گويد: اى كاش نامه‌ام به من داده نشده بود.
و نمى‌دانستم حسابم چيست؟
اى كاش مرگ پايان كارم بود (و ديگر زنده نمى‌شدم).
دارائى من رفع نيازى از من نكرد.
قدرتم از دستم برفت.
(گفته مى‌شود:) او را بگيريد و در غل بكشيد. سپس او را در آتش شعله‌ور وارد بيندازيد. سپس در زنجيرى كه هفتاد ذراع باشد درآوريد. همانا او به خداى بزرگ ايمان نمى‌آورد و بر طعام دادن به نيازمندان ترغيب نمى‌كرد.

✔پیام ها

1-ثروت و قدرت، در قيامت كارآيى ندارد. «ما أَغْنى‌ عَنِّي مالِيَهْ هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ»
2- ثروت‌اندوزى در دنيا، سبب حسرت در قيامت است. «ما أَغْنى‌ عَنِّي مالِيَهْ»
3- گرفتن و بستن و كشاندن و به دوزخ پرتاب كردن، بيانگر نهايت حقارت و ذلت دوزخيان است. خُذُوهُ فَغُلُّوهُ‌ … صَلُّوهُ‌ … فَاسْلُكُوهُ‌

منبع؛ تفسیر نور، ج10