دعای باران از زبان حضرت علی

دعا براى طلب باران:


خداوندا!

كوه هاى ما از بى آبى شكاف خورده

و زمين ما غبار آلود

و دام هاى ما در آغل هاى خود سرگردانند

و چون زن بچّه مرده فرياد مى كشند،

و از رفت و آمد بى حاصل به سوى چراگاه ها و آبشخورها، خسته شده اند.


بار خدايا!  بر ناله گوسفندان و فرياد و آه شتران ماده رحمت آور،

خدايا!  به سرگردانى آنها در راه ها و ناله هايشان در خوابگاه ها رحمت آور.

بار خدايا! هنگامى به سوى تو بيرون آمديم كه خشكسالى پياپى هجوم آورده،

و ابرهاى پر باران از ما پشت كرده

و خشك و نامهربان بدون بارش قطره اى باران گذشتند.


خدايا!  تو اميد هر بيچاره و حل كننده مشكلات هر طلب كننده مى باشى.

خدايا! تو را مى خوانيم، در اين هنگام كه همه نا اميد شده اند،

و ابر رحمت بر ما نمى بارد و حيوانات ما نابود گرديدند،

ما را به كردار ما عذاب نكنى، و به گناهان ما كيفر ندهى.


خدايا! رحمت خود را با ابر پر باران و بهار پر آب و گياهان خوش منظر شاداب بر ما نازل فرما،

بارانى درشت قطره بر ما فرو فرست كه مردگان را زنده و آنچه از دست ما رفته به ما باز گرداند.

 

خدايا!

ما را با بارانى سيراب كن كه زنده كننده، سيراب سازنده، فراگير و به همه جا رونده، پاكيزه و با بركت، گوارا و پر نعمت، گياه آن بسيار، شاخه هاى آن به بار نشسته و برگ هايش تازه و آب دار باشد

تا با چنان بارانى بنده ناتوان را توان بخشى، و شهرهاى مرده ات را زنده سازى.


خدايا!

بارانى ده كه بسيار ببارد تا زمين هاى بلند ما پر گياه شود،

و در زمين هاى پست روان گردد

و نعمت هاى فراوان در اطراف ما گسترش يابد،

تا با آن ميوه هاى ما بسيار، گلّه هاى ما زنده و فراوان، و سرزمينهاى دورتر از ما نيز بهرمند گردند،

و روستاهاى ما از آن نيرومند شوند.

اينها همه از بركات گسترده و بخشش هاى فراوان تو باشد كه بر سرزمين هاى فقر زده و حيوانات وحشى ما نازل مى گردد.


خداوندا!

بارانى ده دانه درشت كه پياپى براى سيراب شدن گياهان ما ببارد،

چنانكه قطرات آن يكديگر را برانند،

و دانه هاى آن به شدّت برهم كوبيده شوند، نه رعد و برقى بى باران، و ابرى بى ثمر، و كوچك و پراكنده، و نه دانه هاى ريز باران همراه با بادهاى سرد.


خدايا!

بارانى پر آب فرو فرست كه قحطى زدگان به نعمت هاى فراوان رسند

و آثار خشكسالى از ميان برود

كه همانا، تويى خداوندى كه پس از نا اميد شدن مردم باران را فرو مى فرستى

و رحمت خود را همه جا گسترش مى دهى

و تويى سرپرست نظام آفرينش كه به ستودن سزاوارى.

.

خطبه115

نهج البلاغه

.

موسسه اهل البیت

موضوعات: ◀نهج البلاغه, ✔مطلب ندارد, دعای باران
[شنبه 1399-05-11] [ 05:22:00 ب.ظ ]