?إِنَّ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ ۙ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِيهِ ۚ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ” غافر/56
همانا كسانى كه در آيات خداوند بدون حجّتى كه برايشان آمده باشد به مجادله برمى‌خيزند، در سينه‌هايشان جز خود بزرگ بينى نيست كه به آن نخواهند رسيد، (و از مجادله خود نتيجه نخواهند گرفت) پس به خداوند پناه ببر كه بى شك او شنواى بيناست.

✔پیام ها

1- از كوزه همان برون تراود كه در اوست. سرچشمه‌ى جدال‌هاى بى منطق، تكبّر درونى است. يُجادِلُونَ‌ …. فِي صُدُورِهِمْ‌ … كِبْرٌ
2- انگيزه‌ى مجادله با حقّ، خود بزرگ بينى است نه منطق. «بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ»
3- انسان اگر از خود مراقبت نكند، تكبّر تمام وجودش را مى‌گيرد به نحوى كه در دل او جز تكبّر هيچ چيز ديگر نيست. «إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ»
4- كسى كه بر اساس تكبّر، لجاجت مى‌كند و منطق ندارد به هدف خود كه رياست و سرورى است نمى‌رسد. «ما هُمْ بِبالِغِيهِ»
افتادگى آموز اگر طالب فيضى‌
هرگز نخورد آب زمينى كه بلند است‌
5- معاشرت با متكبّر، دارويى جز پناه بردن به خدا ندارد. «فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ»
6- به كسى پناه ببريم كه مى‌شنود و مى‌بيند (و قهراً توان يارى و خنثى كردن توطئه‌ها را دارد). «إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ»