?"وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ” 47/ یس

و هرگاه به آنان گفته شود: از آن چه خداوند روزى شما كرده بخشش كنيد، كسانى كه كفر ورزيدند به كسانى كه ايمان آورده‌اند مى‌گويند: آيا به كسانى غذا دهيم كه اگر خداوند مى‌خواست خودش به آنها غذا مى‌داد؟شما در گمراهى آشكارى هستيد.

✔پیام ها

1- توجّه به اين كه «آن چه داريم رزق الهى است نه ملك ما» بخشش را آسان مى‌كند. «أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ»
2- كفر، سبب خود دارى از انفاق است. قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا … أَ نُطْعِمُ‌
3- كافر، رازق بودن خدا را مسخره مى‌كند. «لَوْ يَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ»
4- انفاق، نشانه ايمان است. (زيرا ترك انفاق از ويژگى‌هاى كفّار شمرده شده است). قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا … أَ نُطْعِمُ‌ …
5- كار انسان به جائى مى‌رسد كه كفر و بخل را راه درست و ايمان و انفاق را انحراف مى‌شمرد. «إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ مُبِينٍ»
6- افرادى كه بينش صحيح ندارند يا مى‌خواهند از زير بار مسئوليّت شانه خالى كنند، تمام انحرافات و عملكرد زشت خود را به گردن ديگران مى‌اندازند.

منبع؛ تفسیر نور