نعمت ها و نقمت های ابر و رعد

خدايا!

اين ابر و برق، دو نشانه از نشانه‌هاي قدرت تو،

و دو كارگزار از كارگزاران تو هستند

كه با رحمتي سودمند، يا رنجي زيانبار، به فرمانبرداري‌ات شتاب مي‌ورزند.

پس به سبب اين دو نشانه، بر سَرِ ما باران فساد و تباهي مبار،

و بر تن ما جامه‌ي بلا مپوشان.

خدايا!

بر محمد و خاندانش درود فرست

و سود و بركت اين ابرها را بر ما فرو ريز

و آزار و زيانشان را از ما برگير.

مبادا ما را به آفت ابرها دچار كني

و بر مايه‌ي زندگاني ما آسيبي فرستي.

خدايا!

اگر اين ابرها را برانگيخته‌اي كه عذابي آورند و نماينده‌ي خشم تو باشند،

از خشم تو به خودت پناه مي‌آوريم

و آمرزش خواهانه به درگاهت زار مي‌گرييم.

پس خشم خود را به سوي مشركان گسيل دار،

و آسياب عذابت را بر سَرِ خداناشناسان به گردش درآر.

خدايا!

خشكيِ سرزمين‌هاي ما را با ريزش باران خود از ميان ببر،

و با روزيِ خود، وسوسه را از دل‌هاي ما بيرون كن.

ما را به غير خودت سرگرم مساز،

و ميان ما و سرچشمه‌ي احسانت فاصله مينداز،

چون توانگر كسي است كه تو بي‌نيازش كرده باشي،

و تن درست آن كس كه تو او را از بلا نگه داري.

هيچ كس را در برابر تو نه وسيله‌ي دفاع باشد،

و نه آن قدرت و نيرو كه پيش قهر تو با آن پشتگرمي يابد.

به هر كس هر چه خواهي فرمان دهي،

و براي هر كس هر سرنوشتي كه خواهي رقم زني.

پس حمد و ستايش براي توست

كه ما را از بلا نگه مي‌داري،

و بايد سپاسگزار تو بود كه نعمت‌هاي خود را به ما مي‌بخشي؛

چنان ستايشي كه از حمد و سپاس ديگرستايشگران پيش افتد

و زمين و آسمان را سرشار كند.

اين تويي كه عطاهاي بزرگ مي‌بخشي و نعمت‌هاي سترگ مي‌دهي.

ستايشِ كم را پذيرايي و شكرِ اندك را سپاسگزار.

نيكوكار و خوش رفتار و صاحب نعمت‌هاي بسياري.

جز تو معبودي نيست و بازگشت همه به سوي توست.

.

دعای سی و ششم

صحیفه سجادیه

.

موسسه فرهنگی موعود