?ای خداوند

مشرکان را به مشرکان مشغول دار تا از تطاول بر بلاد اسلامیان باز مانند
و از شمار ایشان بکاه تا از شمار مسلمانان نکاهند.
میانشان جدایی افکن تا بر ضد مسلمانان متحد شدن نتوانند.
آرامش از دلشان و نیرومندی از تنشان دور کن
و اندیشه هر حیله و نیرنگ از قلوبشان بپرداز.

?به هنگام نبرد با مردان ما دست وپایشان سست گردان و در دلشان بیم افکن تا از جدال و آویز باسلحشوران اسلام عاجز آیند.
لشکری از ملائکه خود،همراه با خشم وعذاب خود بر سرشان فرست،آن سان که در جنگ بدر فرستادی،تارگ حیاتشان قطع کنی و جاه و جلالشان از میان ببری و جمعشان پراکنده سازی.

?آبهاشان را به وبا بیالای و طعامشان به دردها بیامیز
وشهرهاشان در زمین فرو بر و پی در پی سنگ بلا بر سرزمینشان ببار
و آن را به قحطسال دچار کن و توشه و زادشان را در بی باران ترین وخشک ترین و دورترین زمینها قرار ده،

?پناهگاههای زمین به رویشان سدکن و به گرسنگی مداوم و بیماری دردناک مبتلایشان گردان.
میان دشمنان و سلاحهایشان جدایی افکن و بنددلشان بگسل
و چنان کن که میان ایشان و زاد و توشه ایشان فاصله ای بزرگ پدید آید
و در راه سرگشته و حیرانشان گردان و آن سان کن که راه خویش گم کنند.

دشمنانشان را راه مدد بربند
و ازشمارشان بکاه
و قلوبشان لبریز از وحشت نمای
و دستشان از تطاول کوتاه کن و زبانشان از گفتن به بند آر
و چنان کن که شکست ایشان سبب پراکندگی و عبرت آن کسان گردد که از پی شان می آیند و چون ایشان را به خواری در افکنی از آن پس هیچ لشکر انگیز طمع در ستیز با مانکند.

?زنانشان از زادن سترون دار و مردانشان را از آب پشت بخشکان و نسل چارپایان و ستورانشان منقطع گردان.
آسمانشان رامفرمای که بر آنان قطره ای ببارد و زمینشان را مفرمای که گیاهی برویاند.
.
.
دعای 27
صحیفه سجادیه
.
.
.
.