مجموعه روایات درباره مدارا و سازگاری

روایت اول)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: سه چیز است که هر که نداشته باشد هیچ کارش تمام نیست؛

پرهیزگاری که او را از نافرمانی خدا بازدارد.

خُلقی که به سبب آن با مردم بسازد.

بردباری که نادانی نادان را با آن رد کند.

روایت دوم)

امام صادق علیه السلام میفرمود: جبرئیل علیه السلام نزد پیغمبر صلی الله علیه و آله آمد و عرص کرد: ای محمد! پروردگارت سلام می رساند و می گوید: با مخلوقم مدارا کن.

روایت سوم)

امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: سازگاری با مردم نصف ایمان است و نرمی با آنها نصف زندگی.

روایت چهارم)

امام صادق علیه السلام فرمود: گروهی از قریش با مردم کم سازگاری کردند و از قریش رانده شدند در صورتی که به خدا سوگند که از نظر خانوادگی عیبی نداشتند و گروهی از غیر قریش با مردم خوش رفتاری نمودند و به خاندانهای عالی و بلند پیوستند.

.

اصول کافی، ج3

رجمه مصطفوی

مجموعه روایات درباره حیا

روایت اول)

امام صادق علیه السلام فرمود: حیا از ایمان و ایمان در بهشت است.

روایت دوم)

امام باقر یا امام صادق علیهما السلام فرمود: حیا و ایمان در یک رشته و هم دوشند و چون یکی از آن دو رفت دیگری هم در پی آن رود.

روایت سوم)

امام صادق علیه السلام فرمود: حیا و پاکدامنی و کند زبانی از ایمان باشند.

شرح: مقصود از کندزبانی، کم گوئی است.

روایت چهارم)

امام صادق علیه السلام فرمود: هرکس کم رو باشد، کم دانش است.

روایت پنجم)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: حیا دو گونه است؛ حیا عقل و حیا حماقت؛ حیا عقل علم است و حیا حماقت نادانی.

روایت ششم)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر که چهار خصلت داشته باشد و از سر تا پا غرق گناهان باشد خدا انها را به حسنات تبدیل می کند: راستگوئی، حیا، خوش خلقی و سپاس گزاری.

.

اصول کافی، ج3

ترجمه مصطفوی

ادامه »

تفاوت ایمان و کفر

محمد بن حفص بن خارجه گوید: شنیدم مردی از امام صادق علیه السلام از قول مرجئه راجع به کفر و ایمان پرسید و عرض کرد: مرجئه بر ما احتجاج می کنند و می گویند:  کسی را که ما کافر میدانیم نزد خدا هم کافر است. همچنین مومن هم زمانی که به ایمانش اقرار کرد او را نزد خدا مومن می دانیم.

حضرت فرمود: سبحان الله! چگونه این دو برابرند؟! در صورتی که کفر فقط اقرار بنده است(اینکه خدائی نیست) و پس از اقرارش از او گواه و دلیلی نخواهند ولی ایمان ادعایی است که جز با دلیل ثابت نشود و دلیل مومن عمل و نیت اوست که اگر متفق شدند(نیت و عمل) بنده نزد خدا مومن است و کفر به هریک از این سه جهت نیت، قول و عمل ثابت می شوند. امّا احکام طبق گفتار و کردار جاری میشود( پس اگر کسی شهادتین را گفت و مقررات اسلامی را رعایت کرد باید او را مومن بدانیم و احکام ایمان را نسبت به او اجرا کنیم اگرچه نیست اش برخلاف عملش باشد.) زیرا چه بسا شخصی که مومنین به ایمانش شهادت دهند و احکام مومنین بر او جاری کنند ولی او نزد خدا کافر باشد. وگاهی هم درباره کسانی که احکام مومنین جاری شده، درست انجام شده است.

نکته: مرجئه جماعتی هستند که عقیده دارند با وجود ایمان هیچ گناهی زیانی به آن وارد نمی کند و هرچند که گناه داشته باشند اگرچه از نوع کبیره هم باشد به بهشت می روند اما با وجود کفر هیچ طاعتی سود ندهد.

.

اصول کافی، ج3

ترجمه مصطفوی

حقیقت ایمان

روایت اول)

امام صادق علیه السلام درباره قول خدای عزوجل:« رنگ آمیزی خداست کیست که رنگ آمیزی اش از خدا بهتر باشد؟» 138 سوره2. فرمود: مقصود اسلام است.

و درباره قول خدای عزوجل « بدست آویزی محکم چنگ زده است.» 256سوره2. فرمود: آن دست آویز ایمان به خدای یگانه بی شریک است.

روایت دوم)

جمیل گوید: از امام صادق علیه السلام درباره قول خدای عزوجل«اوست که سکینه را در دلهای مومین نازل کرده.» پرسیدم.

فرمود:« آن سکینه ایمان است و اینکه فرماید:« و با روحی از خود تأییدشان کرد.» آن روح ایمان است.

راجع به قول خدای تعالی « کلمه تقوی را گردن گیرشان ساخت.»26سوره48 پرسیدم، فرمود:«آن کلمه ایمان است.»

.

اصول کافی، ج3

ترجمه مصطفوی