در برابر ستایش دیگران
وَ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ، فَقَالَ (علیه السلام):
اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي
وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ؛
اللَّهُمَّ [اجْعَلْنِي] اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ
وَ اغْفِرْ [لِي] لَنَا مَا لَا يَعْلَمُونَ.
(آنگاه كه گروهى او را ستايش كردند فرمود:)
بار خدايا!
تو مرا از خودم بهتر مى شناسى،
و من خود را بيشتر از آنان مى شناسم،
خدايا مرا از آنچه اينان مى پندارند، نيكوتر قرار ده،
و آنچه را كه نمى دانند بيامرز.
.
حکمت 100
نهج البلاغه
.
موسسه اهل البیت
ستاد احیا فرهنگ مهدویت
موضوعات: ◀حکمت ها, ◀ دعا در نهج البلاغه و دعاهای حضرت علی, ✔مطلب ندارد, مدح و ستایش
[سه شنبه 1399-07-08] [ 03:48:00 ب.ظ ]