?حضرت علی (علیه السلام)؛

هرگاه تیمی و عدوی (ابوبکر و عمر) خدمت پیغمبر (ص) بودند و آن حضرت سوره “انا انزلناه” را با خشوع و گریه تلاوت می فرمود، می گفتند؛ “چقدر در این سوره دلت می سوزد”
پیغمبر(ص) می فرمود؛ “برای آنچه چشمم دیده و دلم فهمیده و نیز برای آنچه دل این شخص (حضرت علی (ع)) پس از من در میابد".
آنها می گفتند: “مگر شما چه دیده ای و او چه می بیند؟”
حضرت برای آنها روی خاک می نوشت:” تنزل الملائکه و الروح فیها باذن ربهم من کل امر”
سپس می فرمود؛ پس از اینکه خدای عز وجل فرماید “هر امری” دیگر چیزی دیگر باقی می ماند؟
می گفتند: نه
می فرمود: می دانید آنکه هر امری بر او نازل می شود کیست؟
می گفتند: تو هستی رسول خدا
می فرمود: آری، اما شب قدر بعد از من هم می باشد؟
می گفتند: آری
می فرمود: در شبهای قدر پس از من هم آن امر نازل می شود؟
می گفتند: آری
می فرمود: به چه کسی نازل می شود؟
می گفتند: نمی دانیم.
پیغمبر دست بر سر من می گذاشت و می فرمود: اگر نمی دانید بدانید، آن شخص پس از من این مرد است.
سپس آن دو نفر شب قدر دا بعد از رسول الله (صلی الله علیه و .آله) می شناختند بواسطه هراس سختی که در دل آنها می افتاد.
.
.
اصول کافی، ج1