?امام باقر (علیه السلام)؛
علمی که به آدم (ع) فرود آمده بالا نرفت و علم به ارث منتقل می شود…و عالمی نمیرد جز اینکه کسی را که مانند او یا آنچه خدا خواهد(علم کمتر یا بیشتر از آن عالم)بداند به جا گذارد.

?امام باقر(ع)؛
مردم رطوبت را می مکند و نهر بزرگ را رها می کنند. عرض شد: نهر بزرگ چیست؟ فرمودند: رسول خداست… همانا خدای عزوجل سنتهای تمام پیغمبران را از آدم تابرسد به محمد(صلی الله علیه و آله) برای او گرد آورد… و رسول خدا (ص) تمام آنرا به امیر المونین(ع) تحویل داد.

اصول کافی، ج1، کتاب الحجه

✔شرح؛ خداوند متعال موضوع انتقال علم را در بشر با اسباب و شرایطی مقرر فرموده ..انسان را با زبانی گویا و گوشی شنوا و چشمی بینا خلق فرمود تابتواند آنچه را می داند به دیگران بگوید و آنها بشنوند و بیاموزند و نیز نوشتن با قلم را به او آموخت تا بتواند معلومات خود را در صفحه ای نقش کند و آیندگان پس از خود را از آن بهره مندسازد.
سید جواد مصطفوی
.
.
.

?بار خدایا!درود بفرست بر محمد و خاندان او

دفع مکردشمن را به ایشان بیاموز .
به مدافعان مرزهاهر چه نمی شناسند بشناسان
و ایشان را هر چه نمی دانند بیاموز
وچشمانشان را بر هر چه نمی بینند بگشای.

? و چون با دشمنان رویاروی شوند،یاد دنیای مکار فریبنده از خاطرشان بزدای
و هوس حطام فتنه انگیز این جهانی از دلشان محو کن
و بهشت را پیش چشم ایشان دار و آن مساکن جاوید و آن منازل کریم و آن حوران خوبروی وآن جویباران سرشار از آشامیدنیهای نغز و گوارا و آن درختان سر فرو داشته و بارور از میوه های گونه گون بهشتی را به آنان بنمای،تاهوای پشت کردن به دشمن در دل هیچ یک از ایشان نجنبد و خیال گریختن از هماورد از خاطر کس نگذرد

?مسلمانان هر ثغری را برای نبرد با مشرکانی که در برابرایشانند بسیج فرمای
و آنان را به گروههایی از ملائکه که پی در پی،ازپس هم،به یاریشان فرود می آیند یاری نمای،تا دشمنان تو را تا آنجا که خاک زمین به پایان می رسد به کشتن و اسیر کردن واپس رانند،یا آنکه مشرکان اقرار کنند که تویی الله،آن خدای که جز او خدایی نیست،یکتاو بی انباز .

?هر گاه با دشمن تو و دشمن خود مصاف در پیوندد،شمارهماوردان در چشمش اندک آور و هیبتشان در دلش خرد بنمای.
او را بردشمن چیره گردان و دشمن را بر او چیره مگردان.

?و اگر خواهی زندگی اش را به نیکبختی پایان دهی و به خلعت شهادتش بنوازی،چنان کن که شهادت او پس از آن باشد که دشمنت را هلاک ساخته باشد یا به بند اسارت آورده باشد و اطراف بلاد اسلامیان از تجاوز خصم ایمن گردیده باشد و دشمنان تو پشت کرده روی به هزیمت نهاده باشند.
.
.
دعای27
صحیفه سجادیه
.
.

?ای خداوند

مشرکان را به مشرکان مشغول دار تا از تطاول بر بلاد اسلامیان باز مانند
و از شمار ایشان بکاه تا از شمار مسلمانان نکاهند.
میانشان جدایی افکن تا بر ضد مسلمانان متحد شدن نتوانند.
آرامش از دلشان و نیرومندی از تنشان دور کن
و اندیشه هر حیله و نیرنگ از قلوبشان بپرداز.

?به هنگام نبرد با مردان ما دست وپایشان سست گردان و در دلشان بیم افکن تا از جدال و آویز باسلحشوران اسلام عاجز آیند.
لشکری از ملائکه خود،همراه با خشم وعذاب خود بر سرشان فرست،آن سان که در جنگ بدر فرستادی،تارگ حیاتشان قطع کنی و جاه و جلالشان از میان ببری و جمعشان پراکنده سازی.

?آبهاشان را به وبا بیالای و طعامشان به دردها بیامیز
وشهرهاشان در زمین فرو بر و پی در پی سنگ بلا بر سرزمینشان ببار
و آن را به قحطسال دچار کن و توشه و زادشان را در بی باران ترین وخشک ترین و دورترین زمینها قرار ده،

?پناهگاههای زمین به رویشان سدکن و به گرسنگی مداوم و بیماری دردناک مبتلایشان گردان.
میان دشمنان و سلاحهایشان جدایی افکن و بنددلشان بگسل
و چنان کن که میان ایشان و زاد و توشه ایشان فاصله ای بزرگ پدید آید
و در راه سرگشته و حیرانشان گردان و آن سان کن که راه خویش گم کنند.

دشمنانشان را راه مدد بربند
و ازشمارشان بکاه
و قلوبشان لبریز از وحشت نمای
و دستشان از تطاول کوتاه کن و زبانشان از گفتن به بند آر
و چنان کن که شکست ایشان سبب پراکندگی و عبرت آن کسان گردد که از پی شان می آیند و چون ایشان را به خواری در افکنی از آن پس هیچ لشکر انگیز طمع در ستیز با مانکند.

?زنانشان از زادن سترون دار و مردانشان را از آب پشت بخشکان و نسل چارپایان و ستورانشان منقطع گردان.
آسمانشان رامفرمای که بر آنان قطره ای ببارد و زمینشان را مفرمای که گیاهی برویاند.
.
.
دعای 27
صحیفه سجادیه
.
.
.
.

?قیمت و ارزش انس با یکدیگر و عظمت آن از هرچیز، بیشتر است.
.
.
خطبه 192
.
.

?آنگاه که در احوال پیشینیان می اندیشید، کاری را برگزینید که مایه ی عزت و سربلندی آنان شد و دشمنان را از سرراهشان کنار زد و سلامت و عافیت زندگی آنان را فراهم آورد و نعمت در اختیارشان نهاد… اینها به سبب آن است که آنان از تفرقه دوری نمودند و بر همدلی با یکدیگر پایداری کردند … بپرهیزید از هرچیزی که ستون فقراتش را درهم شکست و نیرویشان را تحلیل برد از:
کینه یکدیگر در دل داشتن،
بذر نفاق و دشمنی در سینه کاشتن
و از هم بریدن
و دست از یاری یکدیگر کشیدن.
.
.
خطبه 192

?وقتی که میان آنان تفرقه حاکم شد، و همدلی آنان به پراکندگی ، و وحدت کلمه به اختلاف و جدایی دلها بدل گشت و گروه گروه شدند و به نبرد با هم پرداختند در این هنگام خداوند جامه ی کرامت را از اندامشان بیرون آورد و نعمت فراوانش را از آنان گرفت و داستان های زندگی آنان را در میان شما باقی ماند تا مایه ی عبرت عبرت گیرندگان باشد.

خطبه 192

?خداوند بی خردان را به سبب ارتکاب گناه و خردمندان را به علت ترک نهی از منکر از رحمت خویش دور نمود.

خطبه 192

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها «7»
فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها «8»
سوره شمس

به نفس سوگند و آنكه آن را سامان داد * پس پليدى‌ها و پاكى‌هايش را به او الهام كرد.

✔پیام ها

1- خواسته‌ها و تمايلات و غرايز انسان به طور حكيمانه تعديل شده است. «وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها»
2- گناه، نوعى شكافتن پرده عفّت و ديانت است. «فُجُورَها»

3- فهم و درك خوبيها و بديها به صورت فطرى، در عمق روح انسانها نهاده شده است. «فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها»

4- ابتدا بايد پليدى‌ها را بشناسيم، سپس راه گريز و پرهيز از آنها را. (كلمه «فجور» قبل از «تقوا» آمده است.) «فُجُورَها وَ تَقْواها»

.
.
منبع؛ تفسیر نور
.
.

?بار خدایا،
درود بفرست بر محمد و خاندان او

مرزبانان را به نیروی خود یاری ده
پیرامونشان رانفوذ ناپذیر گردان.
جمعشان متحد کن و خود به تدبیر کارهاشان پرداز.
دفع مکردشمن را به ایشان بیاموز
به مدافعان مرزهاهر چه نمی شناسند بشناسان
و ایشان را هر چه نمی دانند بیاموز
وچشمانشان را بر هر چه نمی بینند بگشای.
مسلمانان هر ثغری را برای نبرد با مشرکانی که در برابرایشانند بسیج فرمای
و آنان را به گروههایی از ملائکه که پی در پی،ازپس هم،به یاریشان فرود می آیند یاری نمای

خدایا
هر مسلمانی که پس از رفتن یکی از غازیان یا مرزبانان به میدان نبرد،به جای او عهده دار امور خانه اش گردد،یا بازماندگانش را سرپرستی کند یا به بخشی از مال خود جنگجو را مدد رساند یا به سازو برگ نبرد یاری دهد،یا بر جهادش بر انگیزد،یا دعای خیر خود بدرقه راهش گرداند،یا در غیاب او حرمتش رعایت کند،
او را پاداشی ده همچون پاداش آن جنگجو،به همان مقدار و همان گونه.
.
.
دعای27 صحیفه سجادیه

?"اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المومنون”
در عمل باشید که خدا و رسولش و مومنان کردار شما را میبیند.

?امام صادق(ع) در تفسیر آیه مذکور فرمودند؛ “[یعنی] در هر بامداد کردار بندگان نیکوکار و فاسق بر رسول خدا(ص) عرضه می شود، پس برحذر باشید.”

?عبدالله بن ابان که نزد حضرت رضا(ع) منزلتی داشت، گوید به آن حضرت عرض کردم:"برای من و خانواده ام بدرگاه خدا دعا بفرما. فرمود: مگر من دعا نمیکنم؟ بخدا که اعمال شما در هر صبح و شام بر من عرضه می شود… مگر تو کتاب خدا عزوجل را نمی خوانی که فرماید: بگو در عمل کوشید که خدا و رسولش و مومنان کردار شما را نی بینند. بخدا که آن مومن علی بن ابی طالب است.”
اصول کافی، جلد1
.
.

?"ان فی ذلک لایات للمتوسمین”
در آن نشانه هایی برای باریک بینان است.

?پیامبر(صلی الله علیه و آله) در تفسیر آیه فرمودند؛ “از زیرکی مومن پروا کنید، زیرا که او با نور خدا می بیند.”
?و در حدیثی دیگر امام صادق (ع) فرمودند؛ “مائیم باریک بینان”

اصول کافی، ج1

هر دو روایت صحیح است و در طول هم قرار دارد زیرا مومنان در راستای پرتو نور اهل بیت و آنان در راستای پرتو نور خداوند عز وجل قرار دارند.
.
.

آن که گفتن “نمی دانم” را ترک گوید به نقطه های آسیب پذیرش ضربه وارد آید.

?طلبگی، کار یدی یا مفت خوری

چنان که مرسوم است برخی اشکال می گیرند که چرا طلبه ها کار یدی نمی کنند و حال آن که حضرت علی (ع) کار می کرد؛
[استاد صفائی حائری] فرمود: علی (ع) روی زمین کار می کرد، به این خاطر بود که او را از کار کردن روی استعدادها محروم کرده بودند وگرنه هرگز آدم ها را رها نمی کرد.
یکی از برادران طلبه که گویا دل آزردگی زیادی از برخورد برخی بی انصاف ها داشت پرسید: راستی به نظر شما مفت خور کیست؟
فرمود: مفت خور کسی است که مشغول انجام تکلیف نباشد. اگر پزشکی بتواند پزشک تربیت کند ولی تعلیم را رها کرده و مطب باز کند که خود را تامین مالی کند، بر مسند وظیفه ننشسته است.
.
.

کتاب؛ مشهور آسمان
خاطراتی از استاد صفائی حائری
#اللهم_صلی_علی_محمد_و_آل_محمد
.
.
.

“لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ” بلد/4
همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفريديم.
.
.
✔پیام ها

1_كَبَدٍ» به معناى سختى است.
2_اينكه انسان در دل رنج و سختى آفريده شده، يعنى كاميابى‌هاى دنيوى آميخته با رنج و زحمت است.
3_ حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: دنيا خانه‌اى است كه با سختى‌ها عجين شده است.
.
.
منبع؛ تفسیر نور
.
.

?بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ «17» وَ لا تَحَاضُّونَ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ «18» وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ أَكْلًا لَمًّا «19» وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا «20»/ سوره فجر

بلكه شما يتيم را گرامى نمى‌داريد. «18» و يكديگر را بر اطعام بينوايان ترغيب نمى‌كنيد. «19» و ميراث را (به حق و ناحق) يكجا مى‌خوريد. «20» و مال را بسيار دوست داريد.
.
.
✔پیام ها

1_«أَكْلًا لَمًّا» يعنى يكجا خوردن، بدون دقت در اين كه حلال است يا حرام و آيا مال ديگران به آن اضافه شده يا نه. «لَمًّا» مصدر «لممت» به معناى جمع و ضميمه كردن است.

2_«جَمًّا» به معناى زياد و انباشته است.
3- مهمتر از جسم يتيم روح اوست كه بايد گرامى داشته شود. «تُكْرِمُونَ»
4- كمبودهاى روحى را با احترام و محبت جبران كنيد. (اولين انتظار يتيمان احترام به شخصيّت آنان است) «تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ»

5- در مورد كارهاى خداوند، قضاوت نابجا نكنيد. دليل تنگى رزق را بى‌اعتنائى خداوند نپندازيد، بلكه نتيجه عملكرد خودتان بدانيد. «كَلَّا بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ»

6- احسان به ديگران، در رزق و روزى انسان نقش مهمى دارد. «لا تُكْرِمُونَ‌- فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ»
7- بينوايان نبايد گرسنه بمانند. با انفاق خود، با تشويق ديگران بايد به آنان رسيدگى كرد. «تَحَاضُّونَ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ»

8- در درآمدهاى خود دقّت كنيد؛ هر نانى مصرف كردنى نيست. «أَكْلًا لَمًّا»
9- علاقه به مال فطرى است، آنچه مذموم است، علاقه شديد است‌ «حُبًّا جَمًّا»
10- تكريم خداوند از شما، بايد سبب تكريم شما از يتيمان باشد. فَأَكْرَمَهُ‌ … لا تُكْرِمُونَ‌

منبع؛ تفسیر نور
.
.

?فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ«15»
وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهانَنِ «16
بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ «17» وَ لا تَحَاضُّونَ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ «18»
سوره فجر

اما انسان (کم ظرف ضعیف بی صبر) چون خدا او را برای آزمایش و امتحان کرامت و نعمتی بخشد در آن حال (مغرور ناز و نعمت شود و) گوید: خدا مرا عزیز و گرامی داشت.
ولى هرگاه او را بيازمايد و روزى او را تنگ سازد، مى‌گويد: پروردگارم مرا خوار كرده است.
.
.

✔پیام ها

1- آزمايش، وسيله تربيت و رشد انسان است. «الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ»
2- دريافت‌هاى انسان بر اساس لطف اوست نه استحقاق ما. پس گرفتار غرور و عجب نشده و از آزمايش غفلت نكنيد. «فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ»
3- نه فقر نشانه اهانت است و نه دارايى نشانه كرامت؛ بلكه هر دو وسيله آزمايش است. ابْتَلاهُ‌ … فَأَكْرَمَهُ‌، ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ‌
4_در مورد كارهاى خداوند، قضاوت نابجا نكنيد. دليل تنگى رزق را بى‌اعتنائى خداوند نپندازيد، بلكه نتيجه عملكرد خودتان بدانيد. «كَلَّا بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ»

5_آزمايش‌هاى الهى گوناگون است، گاهى با رفاه و ثروت انسان را آزمايش مى‌كند و گاهى با تنگدستى و مشكلات. ولى انسان عجول كه از آزمايش الهى و اهداف آن غافل است، دست به قضاوت‌ها و تحليل‌ها و تفسيرهاى غلط زده و از خداوند گلايه مى‌كند.
.
.
منبع؛ تفسیر نور

?خدا را خدا را
ای جماعت بندگان!
اکنون که در تندرستی پیش از بیماری و در گشایش پیش از تنگی به سر می برید برای رهایی خود بکوشید پیش از آنکه گردن ها به گرو اعمال رود،
چشمان خود را در شب بیدار دارید شکم هایتان را لاغر کنید،
قدم های خود را به کار گیرید،
اموالتان را انفاق کنید،
و از بدنهایتان بگیرید و به جان های خود ببخشید و در این راه بخل نورزید،
که خداوند فرمود؛ “اگر خداوند را یاری کنید خدا شما را یاری می نماید و گام هایتان را استوار می دارد.” محمد/7

خطبه 183، نهج البلاغه
✔شب جمعه هست، چشمان خود را از خواب بسیار برگیریم….