رفتارهای پسندیده در برخورد با دیگران
خدايا!
بر محمد و خاندانش درود فرست
و رويِ شهوتِ مرا از هر چيزِ حرامي بگردان،
و دستِ آزمنديِ مرا به هيچ گناهي مرسان،
و مرا از آزردن هر مرد و زنِ مؤمن و مسلمان بركنار دار.
پاکترین صدقه
خدايا!
اگر بنده‌اي در حق من به كاري دست زده كه تو او را از آن باز داشته‌اي،
يا آبروي مرا، كه تو حرمت آن را بر او لازم گردانيده‌اي، به ناحق ريخته است،
و در اين حال از دنيا رفته، يا زنده است و حق من بر گردنِ وي باقي است،
او را در ستمي كه بر من روا داشته بيامرز،
و در حقي كه از من با خود برده است ببخشاي،
و او را به سبب آنچه با من كرده سرزنش مفرماي،
و بدي‌هايش را پيش چشمش مياور كه آزرده خاطر شود.
اين عفو و بخشايشِ بي‌دريغ و بخششِ رايگان من درباره‌ي آنان را
پاك‌ترين صدقه و برترين عطيّه‌اي قرار ده كه صدقه دهندگان و تقرّب جويان به ديگران مي‌بخشند،
و در عوضِ اين گذشت، از من درگذر،
و در برابرِ دعايم در حق آنان، بر من رحمت آور،
تا هر يك از ما به مدد فضل تو به سعادت رسيم
و به احسان تو روي رهايي بينيم.
درخواست از خدا برای ادای دین
خدايا!
اگر بنده‌اي از بندگانت از من آسيبي ديده،
يا از جانب من به او آزاري رسيده،
يا من به دستِ خود و يا به وسيله‌ي كسي بر او ستمي كرده‌ام
و حقّش را تباه ساخته و مانع دادخواهي‌اش شده‌ام،
بر محمد و خاندانش درود فرست
و با توانگريِ خود رضايت او را از من فراهم ساز،
و حقّش را تمام و كمال ادا فرما.
سپس مرا بري گردان از آنچه حكم تو بر من لازم كند،
و رهايي بخش از آنچه عدل تو فرمان دهد؛
زيرا نيروي من تاب انتقام تو را ندارد،
و توان من با خشم تو برابري نتواند،
كه اگر طبق حق، و برابر آنچه كرده‌ام، مرا پاداش دهي، هلاكم كرده‌اي،
و اگر مرا با رحمت خود نپوشاني، به نابودي‌ام افكنده‌اي.
خدايا، اي معبود من،
از تو بخشش چيزي را مي‌خواهم كه عطاي آن از تو هيچ نمي‌كاهد،
و برداشتنِ باري را خواستارم كه برگرفتن آن بر تو دشوار نمي‌آيد.
فلسفه آفرینش نفس
اي معبود من،
از تو مي‌خواهم كه نَفس مرا ببخشايي؛
نَفسي كه آن را نيافريدي تا با آن زياني را برطرف سازي يا به سودي دست يازي،
بلكه آن را آفريدي تا قدرت خويش را بر آفريدنِ مانندِ آن به اثبات رساني،
و آن را دليلي بر خلقت شبيه آن قرار دهي.
از تو مي‌خواهم كه بار سنگين گناهام را كه بر من گرانبار گرديده، از من برداري،
و از تو مدد مي‌جويم بر تحمل بار سنگيني كه مرا به زانو درآورده است.
پس بر محمد و خاندانش درود فرست
و نَفس مرا كه بر خود ستم نموده، ببخشاي،
و رحمت خود را بگمار كه بار گناهان مرا از من بردارد.
چه بسا رحمتت به گنهكاران رسيده
و چه بسا آمرزشت ستمكاران را در بر گرفته است.
پس بر محمد و خاندانش درود فرست
و مرا نمونه‌ي كساني قرار ده كه با آمرزشِ خويش آنان را از لغزش‌گاه‌هاي خطاكاران فرا برده‌اي،
و به توفيق خود از گرداب‌هاي هلاك مجرمان رهانيده‌اي،
تا سرانجام به يُمن عفو تو از بند خشمت رها شده‌اند
و به احسانت از كمندِ عدل تو آزاد گرديده‌اند.
معبود من!
تو اگر چنين كني، اين لطف را در حق كسي روا داشته‌اي كه سزاوارِ عذابِ تو بودن را منكر نمي‌شود،
و خود را از اين كه مستحقِ خشم تو گردد، بري نمي‌داند.
معبود من،
در حق كسي لطف كرده‌اي كه ترسش از تو، از آزمندي‌اش در تو افزون‌تر است،
و نااميدي‌اش از رهايي، از اميدش به رهايي استوارتر،
اما اين نااميدي‌اش نه از رحمت توست و اميدواري‌اش نه از سَرِ مغرور شدن به بخشش تو،
بلكه از آن رو نااميد است كه كارهاي نيكش در ميان كارهاي بدش اندك مي‌نمايد،
و بهانه‌هاي او در انجام ندادن وظايفش دير نمي‌پايد.
اما تو، معبود من،
سزاواري كه صدّيقان به رحمتت فريفته نشوند
و گنهكاران از بخششت نااميد نگردند؛
زيرا تو آن پروردگار بزرگي كه فضل و احسان خود را از هيچ كس دريغ نمي‌داري،
و در گرفتن حقّ خود بر كسي سخت نمي‌گيري.
ياد تو والاتر است از هر چه ياد كنند،
و نام‌هاي تو منزّه‌تر است از آن كه ديگران بر خود نهند.
نعمت‌هاي تو در ميان آفريدگانت پراكنده است؛
پس بر اين نعمت‌ها تو را سپاس اي پروردگار هستي.
.
دعای سی و نهم
صحیفه سجادیه
.
موسسه فرهنگی موعود
