راح روح
وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ وَفِی أَنفُسِکُمْ، أَفَلَا تُبْصِرُونَ




اردیبهشت 1400
شن یک دو سه چهار پنج جم
 << < جاری> >>
        1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31





طرح محتوی وبلاگ جهت امور پژوهشی در منابع معتبر شیعه تنظیم شده است. کافیست کلیدواژه مورد نظر خود را در قسمت جست و جو وارد نمایید.



جستجو





موضوعات


  • همه
  • ✔آیات آرام بخش
  • ✔اسلام محمدی این است
  • ✔خاکستر بر باد رفته
  • ✔خدا خبر می دهد
  • ✔سلمان فارسی سلمان محمد
  • ✔شاعرانه ها
  • ✔شور عشق با معشوق
  • ✔مطلب ندارد
  • ✔کلام امیر









  • عکس های اخیر


    مجموعه روایات درباره صفات مومن
    مجموعه روایات درباره تقیه
    اهمیت سالم ماندن دین از آفت ها
    حقیقت هدایت و مصداق زنده کردن مومن
    ارزش و ثواب اصلاح میان مردم
    ارزش نصیحت و خیر خواهی مومن
    مجموعه روایات درباره ثواب احسان و محبت به مومن
    ثواب لباس پوشاندن به مومن
    مجموعه روایات درباره ثواب اطعام دادن به مومن
    مجموعه روایات درباره ثواب روا کردن حاجات مومنان
    مجموعه روایات درباره ارزش خوشحال کردن مومن
    مجموعه روایات درباره جایگاه و ارزش گفتگو برادران دینی
    رو بوسی مسلمانان در گفتار امامان
    مجموعه روایات درباره ارزش معانقه (دست به گردن یکدیگر نمودن) مسلمانان
    مجموعه روایات درباره ارزش مصاحفه(دست دادن) مسلمانان
    مجموعه روایات درباره ارزش دیدار و زیارت برادران دینی
    مجموعه روایات درباره حق مومن بر مومن
    مجموعه روایات درباره خیرخواهی و سود رساندن به دیگران
    مجموعه روایات درباره پدر و مادر
    مجموعه روایات درباره صله رحم
    مجموعه روایات درباره بی نیازی از مردم
    مجموعه روایات باب انصاف و عدالت
    مجموعه روایات درباره تعجیل در کار خیر
    مجموعه روایات درباره قناعت
    راه تجارت پر سود
    مجموعه روایات درباره زهد در دنیا
    مجموعه روایات درباره باب دوستی و دشمنی برای خدا
    مجموعه روایات درباه باب تواضع
    مجموعه روایات درباره نرمی و ملاطفت
    مجموعه روایات درباره مدارا و سازگاری
    مجموعه روایات درباره ارزش سکوت و نگهداری زبان
    مجموعه روایات درباره حلم و خویشتن داری
    مجموعه روایات درباره حلم و خویشتن داری
    مجموعه روایات درباره فروخوردن خشم (کظم غیظ)
    مجموعه روایات درباره عفو وگذشت
    مجموعه روایات درباره حیا
    مجموعه روایات درباره حیا
    مجموعه روایات درباره راستگوئی و اداء امانت
    مجموعه روایات درباره خوش روئی
    مجموعه روایات درباره خوش خلقی
    مجموعه روایات درباره شکر
    مجموعه روایات درباره صبر
    مجموعه روایات در باره نیت
    مجموعه روایات درباره عبادت
    مداومت برعمل
    جایگاه واجبات
    مجموع روایات درباره محرمات
    عفت
    مجموعه روایات درباره ورع
    مجموعه روایات درباره طاعت و تقوی
     
      تقسیم بندی موضوعی صحیفه سجادیه( دعای پنجاه و یکم) ...
    تقسیم بندی موضوعی صحیفه سجادیه( دعای پنجاه و یکم)

    انواع  توجهات و نعمت های خداوند برانسان (شکرگذاری)


    اي معبود من!

    تو را مي‌ستايم ـ و تو سزاوار هر ستايشي ـ بدان سبب كه در حقِ من نيكي‌ها كردي،

    و نعمت‌هاي فراوان به من بخشيدي،

    و عطاياي بسيار ارزاني فرمودي،

    و به رحمت خود مرا بر ديگران برتري دادي،

    و نعمت خويش را بر من تمام گرداندي.

    تو درباره‌ي من چندان خوبي و احسان كرده‌اي كه دست شكر و سپاس من از آن كوتاه است.


    آري!

    اگر نبود احسان تو و نعمت‌هاي بسيارت، من بهره‌ي خود را به دست نمي‌آوردم

    و نَفس خود را اصلاح نمي‌كردم؛

    ولي تو پيش از آن كه درخواست كنم، به من احسان فرمودي،

    و در همه‌ي كارها از ديگران بي‌نيازم كردي،

    و سختيِ بلا را از من دور ساختي،

    و حكم سهمگين خود را از من باز داشتي.


    اي معبود من!

    چه بسيار بلاي بيش از طاقت كه از من بگرداندي،

    و چه بسيار نعمت كه چشم دلم را بدان روشني بخشيدي،

    و چه بسيار احسان كه از روي بزرگواري در حقِ من روا داشتي.

    توي كه هنگام ناچاري و بيچارگي، دعايم را به اجابت رساندي،

    و چون به پرتگاهِ گناه افتادم، دستم را گرفتي و مرا آمرزيدي

    و حقّ مرا از دشمنانم ستاندي.


    اي معبود من!

    هرگاه از تو چيزي خواسته‌ام، بخيلت نيافته‌ام،

    و هرگاه آهنگِ ديدار تو كرده‌ام، گرفته و درهم نبوده‌اي،

    بلكه ديده‌ام دعاي مرا مي‌شنوي و آنچه خواسته‌ام عطا مي‌كني،

    و ديده‌ام در هر حالتي كه هستم، و در هر زماني كه به سر مي‌برم، نعمت‌هاي فراوانت بر من ارزاني شده است.

    از اين روست كه تو نزد من در خورِ ستايشي و احسانت پيش من نيكوست.


    جان و زبان و عقل من تو را ستايش كنند؛

    ستايشي كه به حدّ كمال خود و حقيقتِ سپاست نايل آمده

    و منتهاي خشنودي تو از من است.

    پس مرا از شدتِ خشم خود رهايي ده.


    اي جان پناهِ من!

    در آن هنگام كه راه‌هاي گوناگون مرا در يافتنِ راه رستگاري به رنج و سختي مي‌افكنند.

    اي بخشنده‌ي گناه من!

    اگر تو زشتي‌هاي مرا از چشم مردم نمي‌پوشاندي، من از رسوايان بودم.

     

    اي آن كه با ياري خود مرا تواناي بخشيدي،

    اگر ياري‌ام نمي‌كردي، از شكست خوردگان بودم.

    اي آن كه پادشاهان در پيشگاه تو يوغ ذلت و خواري را بر گردن نهاده‌اند

    و از قدرت و سختگيري‌ات هراسان‌اند.

    اي آن كه پرهيزگاريِ بندگانت را سزاواري،

    و اي آن كه نام‌هاي نيكو داري، از تو مي‌خواهم كه مرا ببخشاي و بيامرزي؛

    زيرا نه بي‌گناهم كه روي عذر خواهي داشته باشم،

    نه نيرويي دارم كه بر تو پيروز شوم،

    و نه گريزگاهي كه بدان بگريزم.

     

    توبه

    از تو مي‌خواهم كه از گناهانم درگذري،

    و از آن گناهان كه مرا در بند خود كرده و از همه سو احاطه نموده و از پرتگاه نابودي فرو افكنده است، پوزش مي‌خواهم.

    اي پروردگار من!

    از گزند آن معاصي، توبه كنان به سويت گريخته‌ام، پس توبه‌ام را بپذير.

    به درگاهت پناه آورده‌ام، پس پناهم ده.

    از تو پناه مي‌جويم، پس مرا خوار مساز.

    نياز خواه تواَم، پس نعمت خويش را از من دريغ مدار.

    در تو آويخته‌ام، پس دستم را رها مكن.

    خواهان لطف تواَم، پس نوميدم برمگردان.


    اي پروردگار من!

    تو را مي‌خوانم، در حالي كه درويشم و نالان و ترسان و نگران و بيمناك و فقير، و از درگاه تواَم گريزي نيست.


    اي معبود من!

    پيش تو شكايت مي‌كنم از ناتواني‌ام در شتاب ورزيدن به سوي وعده‌هايي كه به دوستانت داده‌اي،

    و دوري گزيدن از چيزهايي كه دشمنانت را از آنها ترسانده‌اي،

    و شكايت مي‌كنم به تو از فراواني اندوه و وسوسه نَفسِ خويش.


    معبودِ من!

    تو مرا به نيّت بَدم رسوا نساختي،

    و به سبب گناهانم به ورطه‌ي نيستي نينداختي.

    چون مي‌خوانمت، پاسخم مي‌گويي؛

    اگر چه هنگامي كه تو مرا به سوي خود مي‌خواني، درنگ مي‌ورزم.

    هر حاجت كه خواهم، تنها از تو خواهم،

    و هر جا كه باشم، راز دل با تو در ميان مي‌گذارم.

    جز تو را نمي‌خوانم و جز به تو اميد نمي‌بندم.


    پيوسته فرمانبردارم؛ چرا كه هر كس شكايت پيش تو آورَد، آن را مي‌شنوي،

    و هر كس بر تو توكل كند، به او روي مي‌آوري،

    و هر كس در تو آويزد، او را رهايي مي‌بخشي،

    و هر كس به تو پناه آورَد، غم و اندوهش را مي‌بَري.


    پس معبود من!

    مرا به سبب اندك بودن سپاسم، از خير آن جهان و اين جهان محروم مساز،

    و گناهانم را كه خود از آنها آگاهي، بيامرز.


    با اين همه، اگر عذابم كني، چه مي‌توانم گفت، كه من ستمكارم،

    سهل‌انگارم، تبهكارم، گنهكارم، مقصّرم، لاابالي و غافل از بهره‌ي خويشم.

    اما اگر مرا بيامرزي، چه جاي شگفتي، كه تو مهربان‌ترينِ مهرباناني.

    .

    دعای پنجاه و یکم

    صحیفه سجادیه

    .

    موسسه فرهنگی موعود

     

    موضوعات: ◀ارزش شکرگزاری, ◀توبه, ✔مطلب ندارد, نحوه اقرار به گناه, انواع توجهات خداوند بر انسان
    [شنبه 1400-02-18] [ 12:51:00 ق.ظ ]



     لینک ثابت

      تقسیم بندی موضوعی صحیفه سجادیه (دعای پنجاهم) ...
    تقسیم بندی موضوعی صحیفه سجادیه (دعای پنجاهم)


    دعا به هنگام خوف از خدا


     خدایا!

    مرا درست اندام و موزون و متناسب آفریدی

    و در حالی که کوچک و ناتوان بودم، پرورشم دادی؛

    و به اندازه کافی روزی‌ام بخشیدی.


     خدایا!

    در آنچه از قرآنت نازل فرمودی و بندگانت را به آن مژده دادی، یافتم که فرمودی:

    «ای بندگان من که به سبب گناه بر خود زیاده‌روی کردید! از رحمت خدا نومید نشوید؛ مسلماً خدا همۀ گناهان را می‌آمرزد»؛

    در گذشته از من گناهانی سر زد که به آن‌ها آگاهی؛

    و خطاها و معصیت‌هایی بر عهدۀ من است که به اندازه و مقدار و کیفیت و چگونگی آن‌ها از من داناتری؛

    پس وای به رسوایی من از آنچه پروندۀ من ثبت کرده، پرونده‌ای که تو برای نگارش اعمال مقرّر فرموده‌ای.


     و اگر نبود محل‌ها و جایگاه‌هایی که به عفو و بخششت که فراگیر هر چیز است امید ببند،

    خود را از دست می‌دادم؛ و از نجاتم مأیوس می‌شدم.

    اگر کسی می‌توانست از پروردگارش بگریزد؛

    من به خاطر این همه گناهانم، برای این که دچار عذاب نشوم، به گریز از تو سزاوارتر بودم؛

     

    تویی که نه در زمین و نه در آسمان، رازی از تو پوشیده نیست؛

    و آن را در عرصه‌گاه قیامت حاضر می‌کنی

    و همین بس که تو کیفر دهنده و حسابگر باشی

    که در کیفر و حساب، به افراد و اشخاص و آلات و ابزار نیاز نداری.


     خدایا!

    تو خواستار و جویندۀ منی اگر بگریزم؛

    و تو دریابندۀ منی، اگر فرار کنم.

    اینک منم که در برابرت قرار دارم؛

    فروتن، خوار، بینی به خاک مالیده.

    اگر عذابم کنی سزاوار آنم

    و عذاب من از ناحیۀ تو -ای پروردگار- عین عدالت است؛

    و اگر از من بگذری، برنامۀ تازه‌ای نیست؛

    چرا که از دیرباز گذشتت مرا فرا گرفته

    و جامۀ تندرستی و سلامتت را بر من پوشانده‌ای.


     خدایا!

    به حقّ نام‌های مبارکت که در دانش تو محفوظ است و احدی از آن خبر ندارد

    و به جمال و زیبایی‌ات که پرده‌های نور آن را پوشانده،

    از توی می خواهم که بر این وجود بی‌تاب و این استخوان‌های کهنۀ پوسیده، رحمت آری.

    وجود ناتوانی که توانایی گرمی آفتابت را ندارد، چگونه تاب، گرمی آتشت را دارد؟!

    و وجودی که قدرت شنیدن خروش رعدت را ندارد، چگونه توان شنیدن فریاد خشمت را دارد؟!


    خدایا!

    به من رحم کن؛ زیرا که من فردی حقیر و قدر و منزلتم ناچیز است

    و عذاب کردن من چیزی نیست که به مقدار ذرّه‌ای در پادشاهی و فرمانروایی‌ات بیافزاید؛

    و اگر عذابم بر پادشاهی‌ات می‌افزود، صبر و شکیبایی بر آن را از تو درخواست می‌کردم

    و دوست داشتم که این فزونی برای تو باشد؛

     

    امّا خدایا!

    سلطنتت بزرگ‌تر و پادشاهی‌ات بادوام‌تر از آن است که فرمان‌بردنِ فرمان‌برندگان بر آن بیافزاید،

    یا معصیتِ گناهکاران از آن بکاهد؛

     پس به من رحم کن،

    ای مهربان‌ترین مهربانان!

    و از من گذشت کن، ای صاحب بزرگی و عظمت و رافت و محبّت!

    و توبه‌ام را بپذیر که تو بسیار توبه پذیر مهربانی.
    .

    دعای پنجاهم

    صحیفه سجادیه

    .

    www.Erfan.ir

    موضوعات: ✔شور عشق با معشوق, ◀تقسیم بندی موضوعی صحیفه سجادیه, ✔مطلب ندارد, نحوه مقابله با مصیبت های روزگار, دعا به هنگام خوف
    [چهارشنبه 1400-02-08] [ 11:42:00 ب.ظ ]



     لینک ثابت