مجموعه روایات درباره حلم و خویشتن داری

روایت اول)

ابوحمزه گوید: مومن عملش را با خویشتن داری آمیخته است؛

- می نشیند تا بیاموزد.

- میگوید تا بفهمد(برای فهمیدن سوال می کند).

- امانتی که نزدش هست به دوستانش خبر نمی دهد.

- شهادت خود را از دشمنانش پنهان نمی کند.

- هیچ امر حقی را به قصد خودنمائی انجام ندهد و از روی شرمساری ترک نکند.

- اگر او را بستایند از گفتار آنها بترسد و نسبت به آنچه که آنها نمی دانند از خدا آمرزش خواهد.

- گفتار کسی که او را نشناخته مغرورش نکند.

- و از آمار کردار خود در هراس است.

روایت دوم)

علی بن الحسین علیهما السلام فرمود: من خوشم می آید از مردی که هنگام غضب برباری اش او را دریابد.

روایت سوم)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خدا هیچ گاه کسی را به سبب جهل عزیز نساخته و به سبب بردباری ذلیل نداشته است.

روایت چهارم)

امام صادق علیه السلام فرمود: بردباری برای یاری کافی است. اگر بردبار نیستی خود را به بردباری وادار.

روایت پنجم)

امام صادق علیه السلام یکی از غلامانش را در پی کاری فرستاد. او دیر کرد. امام به دنبالش رفت. دید خوابیده است. بالای سرش نشست و بادش میزد تا بیدار شد. امام صادق علیه السلام به او فرمود: به خدا تو این حق را نداری که شب و روز هر دو را بخوابی. شبت برای خود و روزت از آن ماست.

روایت ششم)

امام صادق علیه السلام فرمود: چون میان دو نفر نزاعی درگیرد، دو فرشته فرود آیند و به آنکه سفیه و بی خرد است گویند: هر چه خواستی گفتی، خودت لایق آنچه گفتی هستی و کیفر گفتارت را خواهی دید.

و به بردبار گویند: صبر کردی و حلم نمودی. اگر حلمت را به پایان رسانی  خدا تو را می آمرزد.

سپس فرمود: وای اگر شخص بردبار جواب او را پس دهد آن دو فرشته بالا روند.

.

اصول کافی، ج3

ترجمه مصطفوی

ادامه »