مجموعه روایات درباره اعتراف به تقصیر

روایت اول)

جابر گوید امام باقر علیه السلام به من فرمود: ای جابر! خدا تو را از کاستی و تقصیر بیرون نبرد.

شرح: یکی از علما کوفه گوید: یعنی خدا توفیقت دهد که همیشه عبادتت را ناقص و خود را مقصر دانی.

روایت دوم) 

حضرت ابوالحسن علیه السلام فرمود: مردی در بنی اسرائیل چهل سال عبادت خدا کرد و سپس قربانی نمود از او پذیرفته نشد. با خود گفت: این وضع از خودت پیش آمد و غیر از تو گناهکار نیست.

امام فرمود: خدای تبارک و تعالی به او وحی نمود: نکوهشی که از خود کردی از عبادت چهل سالت بهتر بود.

روایت سوم)

فضل بن یونس گوید: حضرت ابوالحسن علیه السلام فرمود: بسیار بگو:«بار خدایا مرا از عاریه داران ایمان قرار مده و از تقصیر بیرون مبر.»

عرض کردم: معنی عاریه داران را میدانم که مردی دین را به طور عاریه می گیرد و سپس از آن خارج می شود. معنی «مرا از تقصیر بیرون مبر» چیست؟

فرمود: هر عملی که به قصد خدای تبارک و تعالی انجام می دی خود را در آن مقصر شناس؛ زیرا مردم همگی در اعمال خویش میان خود و خدا مقصرند جز آنکه را خدای عزّوجلّ نگهداری کند.

.

اصول کافی ج3

ترجمه مصطفوی