| تقسیم بندی موضوعی صحیفه سجادیه (دعای چهل و هفتم) | ... | ||
نيايش آن حضرت در روز عرفه
صفات خداوند متعال
اي صاحب بزرگيِ تام و احسانِ تمام، مهتر مهتران، معبود هر معبود، آفريدگار هر آفريده، ميراث بَرنده‌ي هر چه هست. هيچ كس به تو نمانَد و علم به هيچ موجودي از دسترست به دور نباشد. بر همه چيز احاطه داري، و همه را نگاهباني. و آن برترين، كه همه چيز در برابرش حقير و ناچيز است.
آثار صلوات
درود فرست بر محمد و خاندان محمد، آن انسان برگزيده‌ي پسنديده‌ي گراميِ مقربِ درگاهت. برترين درودهاي خود را، و كامل‌ترين بركات خود را نثارش كن، و پُر بهره‌ترين رحمت‌هاي خود را نصيب او گردان.
بر محمد و خاندانش درود فرست؛ درودي فزاينده كه فزاينده‌تر از آن نباشد. و درود فرست بر او؛ درودي فراوان كه فراوان‌تر از آن به دست نيايد. و درود فرست بر او؛ درودي خشنود كننده كه برتر از آن صورت نبندد.
بر محمد و خاندانش درود فرست؛ درودي كه او را خرسند كند و خرسندي‌اش را فزوني دهد. و درود فرست بر او؛ درودي كه تو را خشنود گردانَد و بر خشنودي‌ات بيفزايد. و درود فرست بر او؛ درودي كه جز آن را براي او نپسندي و ديگري را شايسته‌ي آن نداني.
بر محمد و خاندانش درود فرست؛ درودي كه از مرز خشنودي تو فراتر رود و به جاودانگي تو پيوند خورَد و به پايان نرسد؛ آن سان كه كلمات تو را پاياني نيست.
بر محمد و خاندانش درود فرست؛ درودي كه درود فرشتگان و پيامبران و فرستادگان و اهل طاعت تو را در بر گيرد، و درود بندگان جنّي و اِنسي و دعوت پذيران تو را شامل شود، و درود هر يك از اصناف آفريدگانت كه آنان را آفريده‌اي و در زمين پراكنده‌اي، گردِ هم آورَد.
بر او خاندانش درود فرست؛ درودي كه بر هر درودِ پيش از آن و پس از آن احاطه يابد. و بر او و خاندانش درود فرست؛ درودي كه تو و ديگران را پسند آيد، و با آن درودهايي پديد آوري كه درودهاي پيشين را با آن چندين برابر كني، و در گردش روزگاران بارها بر آن بيفزايي، چندان كه جز تو هيچ كس آن را شمردن نتواند.
جایگاه اهل البیت(علیهم السلام)
درود فرست بر اهل‌بيت او كه پاك‌ترين‌اند، و تو آنان را براي انجام دادن كار مهمِ خود برگزيدي، و ايشان را نگهبانان علم خود و نگه‌داران دين خود و جانشينانت در زمين، و حجّت‌هاي خود بر بندگانت قرار دادي، و به خواستِ خود از هر گناه و آلودگي پاك كردي، و آنان را چنان آفريدي كه وسيله‌ي رسيدن به تو و راه درآمدن به بهشت تو باشند.
بر محمد و خاندانش درود فرست؛ درودي كه با آن، عطا و كرامت خود را بر آنان وسيع گرداني، و هر گونه بخشش و احسان را در حقّ‌شان به كمال رساني، و بهره‌ي ايشان را از هديّه ها و سودهاي خود سرشار كني.
بر او و بر ايشان درود فرست؛ درودي كه آغازش حد و مرز ندارد، و مدتش بي‌پايان است، و انجامش را نهايت نيست.
بر آنان درود فرست؛ همسنگ عرش خود و آنچه زير آن است، و هموزن آنچه آسمان‌هاي تو و بالاتر از آن را پُر ساخته، و به شمار زمين‌هاي تو و هر چه در زير و در ميان آنهاست؛ درودي كه ايشان را به تو نزديك نمايد، و خشنودي تو و ايشان را فراهم سازد، و تا هميشه درودهايي چنين در پي داشته باشد.
تو در هر زمان دين خود را به وسيله‌ي پيشوايي نيرو بخشيده‌اي كه او را چونان نشانِ هدايت پيش چشم بندگانت به پا داشته‌اي و در سرزمين‌هاي خود عَلَمِ راه قرارش داده‌اي، پس از آن كه رشته‌ي وجود او را به رشته‌ي وجود خود گره زده‌اي، و او را وسيله‌ي خشنودي خود ساخته‌اي، و پيروي‌اش را لازم گردانده‌اي، و از نافرماني‌اش بر حذر داشته‌اي، و به اطاعت فرمان‌هايش و پرهيز از نهي‌هايش امر كرده‌اي، و فرموده‌اي كه هيچ كس نبايد بر او پيشي گيرد يا از او واپس مانَد، و اوست كه پناه‌جويان را در پناه خود نگه مي‌دارد، و پناهگاه مؤمنان است، و رشته‌ي نجاتِ آويختگان، و حُسنِ جمالِ هستي‌ها.
دعا برای امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف)
به ولّي خود شكرانه‌ي نعمتي را كه به او داده‌اي، الهام نما، و مانند آن شكرانه را به ما نيز الهام كن تا نعمت وجود او را سپاس گوييم. او را از جانب خود سلطه‌اي ياري دهنده عطا كن، و راه‌هاي سخت را به آساني پيش پاي او بگشاي، و او را به نيرومندترين تكيه‌گاه خود ياري فرما. پشت وي را محكم، و بازويش را توانا گردان، و چشم عنايت خود را از او برمدار، و به نگه‌داري خود حمايتش فرما، و با فرشتگانت مددكار او باش، و با برترين سپاه پيروز خود نيرومندش ساز.
و آن نشانه‌هاي دين تو را كه ستمگران ميرانده‌اند، دوباره زنده ساز، و گرد و غبار ستم را از جادّ‌ه‌ي شريعت خود بزداي، و دشواري‌هاي راه خويش را برطرف نماي، و به يُمن وجود او منحرفان از دين خود را از ميان بردار، و آنان را كه راه مستقيم تو را كج مي‌خواهند، نيست گردان.
و بر دشمنانت مسلط ساز، و مهرباني و رحمت و دلسوزي و مهرورزي او را به ما ارزاني كن، و ما را بر آن دار كه شنوندگانِ سخن و فرمانبران دستور او شويم، و در راه خشنودي‌اش بكوشيم، و در ياري و دفاع از او، مددكار وي باشيم، و بدين وسيله، به تو و پيامبرت ـ كه درود تو اي خدا بر او و خاندانش باد ـ تقرب جوييم.
بر دوستدارنِ اين خاندان درود فرست، كه به مقام و منزلت ايشان معترف‌اند، و به راه روشن آنان مي‌روند، و نشانه‌هاي‌شان را دنبال مي‌كنند، و به رشته‌ي محبّت‌شان چنگ مي‌زنند، و به ولايت‌شان تمسك مي‌جويند، و امامت و پيشوايي‌شان را مي‌پذيرند، و به فرمان‌شان گردن مي‌نهند، و در اطاعت‌شان مي‌كوشند، و روزگار دولت ايشان را منتظرند، و چشم اميدشان به آنا دوخته شده است؛ درودهاي فرخنده و پاكيزه و فزاينده در هر بامداد و شامگاه.
و كارشان را بر اساس تقوا سامان بخش، و حال و روزشان را نيكو گردان، و توبه‌شان را پذيرا شو، كه تويي بسيار توبه‌پذيرِ مهربان و بهترينِ آمرزگاران، و به رحمتِ خود ما را در جوار ايشان در سراي سلامت وارد كن، اي مهربان‌ترين مهربانان.
ویژگی روز عرفه
امروز روز عرفه است؛ روزي كه تو آن را شرافت داده‌اي و كرامت بخشيده‌اي و بزرگ داشته‌اي، و در چنين روزي رحمت خود را بر ما گسترده‌اي، و به عفوت بر ما منّت نهاده‌اي، و بخشش خود را فراوان ساخته‌اي و به يُمن آن، بيش از پيش، بر بندگانت نعمت ارزاني كرده‌اي.
من همان بنده‌ي تواَم كه پيش از آن كه روح خود را در او بدمي، و پس از آن كه او را آفريدي، از نعمت خويش برخوردارش كردي، و سپس در زمره‌ي كساني قرارش دادي كه آنان را به دين خود راه نموده‌اي، و به اداي حقِ خود كامياب ساخته‌اي، و به رشته‌ي محبت خود از آتش در امان داشته‌اي، و در حزب خود وارد كرده‌اي، و به آنان راه دوستي ورزيدن با دوستانت، و دشمني كردن با دشمنانت را نشان داده‌اي.
و چون از نافرماني خود بر حذرش داشتي، با آن مخالفت كرد و مرتكب نهي تو شد، اما نه از روي دشمني با تو و نه از سَرِ گردن‌كشي در برابر تو، بلكه خواهشِ نفساني، او را به كارهايي برانگيخت كه از آنها دورش كرده بودي و ترسانده بودي‌اش. در اين ميان، دشمن تو و دشمن او، شيطان، تا آن جا وسوسه‌اش كرد كه با اين كه از تهديد تو با خبر بود و به عفو و گذشت تو اميد و اطمينان داشت، از فرمان تو سرپيچي نمود؛ در حالي كه با اين همه بخشش كه تو در حق او روا داشته‌اي، از ديگران به گناه نكردن شايسته‌تر بود.
خوار و ذليل و سرافكنده و فروتن و ترسان، و معترف به گناهان بزرگ كه مرتكب شده‌ام و خطاهاي سنگيني كه انجام داده‌ام؛ در حالي كه از عفو تو اميد امنيّت دارم و از رحمتت پناه مي‌خواهم، و به يقين مي‌دانم كه هيچ كس مرا از تو در امان نخواهد داشت، و در برابر عذابت از من حمايت نخواهد كرد.
توبه
و همچنان كه گنهكاران را به احسان خود مي‌نوازي و بر گناهان‌شان پرده مي‌اندازي، با من و گناهانم نيز چنين كن، و آنسان كه عفو خود را نصيب كسي مي‌كني كه به اختيار خودش تسليم تو شده، مرا هم از بخشش خود نصيبي عطا فرما، و به آمرزش خود ـ كه چون آن را به آرزومندش ارزاني كني، در نظرت بزرگ نيايد ـ بر من نيز منّت گذار.
و مرا از آنچه بندگان كوشاي تو از درگاهت به ارمغان مي‌آورند، دست تهي بر مگردان.
اما پيش از اين، به يگانگي تو و نفي اضداد و امثال و همانند از تو معتقد بوده‌ام، و از درهايي به سوي تو آمده‌ام كه خود فرموده‌اي از آن درها بر تو وارد شويم، و با چيزي به درگاه تو تقرّب جسته‌ام كه هرگز كسي جز با آن به درگاه تو تقرّب نتواند جست.
با خواري و زاري به درگاه تو، و با گمان نيك به تو، و اطمينان به رحمت تو در دو جهان. و اميد به تو را ضميمه‌ي آن كرده‌ام؛ اميدي كه آرزومندانت از آن بي‌نصيب نمي‌مانند.
با ترس و تضرّع و پناه‌جويي و امان طلبي، نه از سَرِ گردن فرازيِ متكبّران به تكبّر، و نه از روي بلند پروازيِ طاعت پيشگان به گستاخي، و نه از روي دلخوشي به شفاعت شفيعان.
پس اي آن كه در كيفر بدكاران شتاب نمي‌ورزي و ناز پروردگانِ در نعمت را به ناگاه نمي‌ميراني، اي آن كه به احسان حود گنهكاران را مي‌آمرزي و خطاكاران را به نيكي كردن زياد مهلت مي‌دهي،
سوگندت مي‌دهم به حقِ آن كس كه از ميان آفريدگانت او را برگزيده‌اي، به آن كه او را براي خود پسنديده‌اي، به حقِ آن كه اطاعت او را به اطاعت خود پيوسته‌اي، به آن كه نافرماني او را نافرماني خود شمرده‌اي، به حق آن كه دوستي او را با دوستي خود قرين ساخته‌اي، به آن كه دشمني او را در شمار دشمني خود آورده‌اي، در اين روز، مرا مثل كساني كه بيزار از گناه در پيشگاه تو زاري مي‌كنند و توبه‌كنان به آمرزشت پناه مي‌آورند و تو آنان را مي‌آمرزي، جامه‌ي رحمت و بخشايش بپوشان.
آن سان كه خود به تنهايي از كساني سرپرستي مي‌كني كه به عهد تو وفا كرده‌اند و خود را در اطاعت از تو به رنج افكنده‌اند و در طلب خشنودي‌ات به سختي كوشيده‌اند.
و از مرز احكامت بيرون رفته‌ام، كيفر مكن، و با مهلت دادنِ خود، مرا به غفلت مينداز و غافلگير مساز؛ همچون كسي كه خير خود را از من دريغ كرد و چنين پنداشت كه رساندنِ آن خير به من، تنها به دست اوست، و حتي در نعمت بخشي خود تو را شريك ندانست. از خوابِ بي‌خبران و ناهشياريِ اسرافكاران و خواب آلودگيِ به خود رها شدگان بيدارم كن، و قلب مرا به كاري بر گمار كه طاعت پيشگان را بدان گماشته‌اي، و اهل عبادت را بدان واداشته‌اي، و با آن، مردم سست و كاهل را از آتش رها ساخته‌اي.
و مرا از درخواست خود باز مي‌دارند، در پناه خود آور، و چنان كن كه من به آساني راه نيكي‌ها را به سوي تو بپيمايم، و از همان راه كه تو فرموده‌اي، در رسيدن به نيكي‌ها شتاب نمايم، و بدان گونه كه خود خواسته‌اي، در انجام دادن آنها حريصانه بكوشم.
ویژگی های افراد هلاک شده
و از تنگناهاي آشوب بيرون آور، و به مهلت دادنِ خود غافلگير مساز، و حائل شو ميان من و دشمني كه گمراهم سازد، و خواهش نفساني كه در هلاكم اندازد، و زياني كه به من روي آورَد.
بلكه دستم را بگير و از افتادنِ فرو افتادگان و دلهره‌ي گمراهان و لغزشِ فريب خوردگان و گردابِ مرگِ هلاك شدگان، نجاتم ده. و مرا از امتحاني كه غلامان و كنيزان خود را بدان مي‌آزمايي، به سلامت دار، و به مقام و مرتبه‌ي كساني رسان كه به آنان توجه داري و نعمت‌شان داده‌اي و از ايشان خشنود بوده‌اي و آنان را زندگيِ پسنديده عطا كرده‌اي و با سعادت ميرانده‌اي.
هرگز از من جدا نشود، و همانند گردنبندي، پيوسته بر گردنم باشد،
مرا به كاري كه جز با عنايت تو بدان دست نمي‌يابم، سرگرم مكن، تا از كاري كه جز با آن به خشنودي‌ات نمي‌رسم، وانمانم،
دنيايي كه مرا از آنچه نزد توست باز مي‌دارد، و مانع مي‌شود كه وسيله‌اي براي رسيدن به تو فراهم آورم، و مرا از تقرّب جستن به تو غافل مي‌گردانَد.
و مرا عصمتي بخش كه به ترس از تو نزديكم سازد، و ميان من و ارتكاب گناهان جدايي اندازد، و مرا از كمند معاصيِ بزرگ وارهانَد. از آلودگيِ نافرماني پاكيزه‌ام گردان، و ناپاكي خطاها را از من بزداي، و مرا با جامه‌ي سلامت بپوشان، و تن پوش عافيت بر تنم كن، و با نعمت گسترده‌ي خود مرا در بر گير، و فضل و احسان خود را پي در پي به من برسان.
و بر نيّت شايسته و گفتار پسنديده و كردار نيكو ياري‌ام فرما، و بي‌قوّت و قدرت خود، به قدرت و قوّت خويشم وامگذار،
و نزد دوستداران خود رسوايم مكن، و يادت را از خاطرم مبَر، و توفيق سپاسگزاري خود را از من دريغ مدار، و هنگام غفلت و بي‌خبري كه نادانان شكر نعمت‌هايت را از ياد مي‌برند، پيوسته آن را بر زبانم جاري كن، و به من الهام فرما كه در برابر آنچه عطايم كرده‌اي، تو را ثنا گويم، و به آن خوبي‌ها كه در حقِ من روا داشته‌اي، اعتراف كنم.
و ستايش من درباره‌ي تو، بالاتر از ستايش ديگران قرار گيرد.
و به كارهاي نيكي كه خود پسندي‌ام را سبب گرديده، در عذابم ميفكن، و آن دست رد كه بر سينة‌ي دشمنانت مي‌زني، بر سينه‌ي من مزن.
گوش من به فرمان توست، و مي‌دانم كه دليل و برهانِ تو راست است و تو به فضل و بخشش سزاوارتر، و به نيكي و احسان خوكرده‌تري. تو شايسته‌ي آني كه از كيفرت بيم نمايند، و آنان را كه طاعت پيشه كرده‌اند، بيامرزي. عفو از تو زيبنده‌تر است تا عقوبت كردن، و تو به پرده پوشي نزديك‌تري تا پرده دري.
و به آنچه دوست مي‌دارم پايان يابد، و در اين ميان، كاري كه تو ناپسند مي‌داري، انجام ندهم، و چيزي را كه نهي فرموده‌اي، مرتكب نشوم، و مرا همچون كسي بميران كه نورش در پيش رو و از سمت راستش در حركت است.
چون با تو خلوت كنم، مرا سرافكنده ساز، و در بين بندگانت سرافراز. از كسي كه به من نياز ندارد، بي‌نيازم كن، و نياز من به خودت را فزوني بخش.
و گناهانم را كه از آنها خبر داري، بپوشان؛ مانند كسي كه اگر بردباريِ او مانع نشود، بر انتقام گرفتن قدرت دارد، و اگر مداراي او نباشد، گناهان را كيفر مي‌دهد.
و چنان كه در اين جهان رسوايم نخواسته‌اي، در آن جهان نيز رسوايم مخواه،
و چندان عمرِ مرا دراز مكن كه به سبب آن سنگدل شوم، و مرا چندان به سختي و ناگواري دچار مكن كه بزرگي و خوشي و سر زندگي‌ام را از ميان ببَرد، و مرا به حقارتي كه قدر و منزلتم را بكاهد، يا به عيب و نقصي كه با آن جايگاه خود را نشناسم، گرفتار مساز.
و چندان بيم مده كه به وحشت افتم. چنان كن كه تنها از تهديدهاي تو بترسم، و تنها از مهلت دادن و هشدارهاي تو بپرهيزم، و تنها هنگام خواندن كتاب تو بيمناك شوم.
نماز شب
و تنها شب زنده‌داري كردنم براي تو، و مردم گريزي و مأنوس شدنم با تو، و فرود آوردن بار نياز خود بر درگاه تو، و پي در پي خواهش كردنم براي رهايي از آتش دوزخ، و پناه بردنم به تو از عذابي كه اهلش در آن گرفتارند.
و تا دم مرگ در گرداب جهل و بي‌خبري مگذار، و مايه‌ي پند و عبرت ديگران مخواه، و موجب گمراهي آن كس كه به من مي‌نگرد مساز، و با من مثل كساني كه با سلامت و نعمت مهلتشان داده‌اي، رفتار مكن،
و ديگري را به جاي من برمگزين، و نام مرا از دفتر نيكان مزداي، و پيكر مرا به آفت‌هاي اين جهاني و آتش آن جهاني دگرگون مساز،
و مرا مضحكه‌ي آفريدگان و مسخره‌ي درگاه خود مكن، و چنان كن كه جز در پيِ خشنودي تو نروم، و جز براي انتقام گرفتن از دشمنان تو، خود را به رنج نيفكنم.
و با بي‌نيازي خود، طعم آسوده خيالي و مشغول شدن به آنچه را تو دوست مي‌داري، و طعم كوشش در آنچه را موجب تقرّب به درگاه توست، به من بچشان، و تحفه‌اي از تحفه‌هاي خود را براي من بفرست.
و چنان كن كه از روزِ ايستادن در برابر تو و حساب پس دادن بترسم، و هم آرزومند ديدارت باشم.
مرا به توبه‌اي بي‌بازگشت و خالص كامياب ساز كه پس از آن، هر گناه كوچك و بزرگ، و هر گناه آشكار و پنهان را نابود كني.
و قلبم را با فروتنان مهربان گردان، و با من چنان باش كه با نيكان هستي، و مرا به جامه‌ي پرهيزگاران بياراي،
و براي من در ميان آيندگان نام نيكو گذار و در ميان معاصران آوازه‌ي بلند، و در روز رستاخيز مرا در زمره‌ي كساني درآور كه در اطاعت و ايمان، نخستين كسان بودند.
و بهترين‌هايش را در حقِّ من پي در پي ساز. دستان مرا از عطاياي خود بياكَن، و بخشش‌هاي بزرگ خود را به سوي من روان گردان، و مرا در باغ‌هايي كه در بهشت براي برگزيدگانت آراسته‌اي، با خوب‌ترين دوستان خود همسايه كن، و در مقاماتي كه براي محبان خود فراهم آورده‌اي، مرا خلعت عطاياي بي‌عوض بپوشان. براي من نزد خود مكاني مطمئن قرار ده كه در آن آرامش يابم، و منزلي كه در آن فرود آيم و مَسكن گيرم و چشمم بدان روشن شود.
كيفر مرا به اندازه‌ي گناهان بزرگي كه كرده‌ام قرار مده. در آن روز كه هر نهاني آشكار شود، هلاكم مكن، و هر شبهه‌اي را از دلم بزداي، و از هر رحمتي براي من راهي به سوي حق بگشاي، و بهره‌هاي بخشش خود را در حقِ من فراوان ساز، و به فضل خود نصيب مرا از احسانت افزون گردان.
و همه‌ي همّت من در عبادت تو به كار افتد. مرا به كاري وادار كه بندگان خالص خود را بدان وا مي‌داري، و هنگام غفلتِ عقل و خرد، دل مرا با طاعت خود درهم آميز، و بي‌نيازي و پاك دامني و آسايش و تن درستي و وسعت روزي و آرامش و عافيت را براي من فراهم ساز.
و خلوت‌هايم را به نعمت يا محنتي كه براي آزمايش من مي‌فرستي، آشفته مكن، و آبرويم را از گزند نيازخواهي از آفريدگانت نگاه دار، و مرا از درخواست آنچه نزد بدكاران است، باز دار.
و مگذار كه در نابود كردن كتاب تو با آنان همدست شوم. مرا آن گونه حفظ و حمايت كن كه خود نمي‌دانم، و با آن، از هر بدي در امان مي‌مانم. درهاي توبه و رحمت و مهرباني و روزيِ فراوان خود را به روي من بگشاي كه من از روي آورندگان به درگاه تواَم. نعمت دادنت به من را به حدّ كمال رسان، كه تو بهترينِ نعمت دهندگاني.
چنان كن كه مانده‌ي عمر من، براي جلب خشنودي تو، در كار حج و عمره سپري شود. خداي تعالي درود فرستد بر محمد و خاندان پاك و پاكيزه‌ي او، و سلام و تهيّت بر ايشان، تا ابد. . دعای چهل و هفتم صحیفه سجادیه . موسسه فرهنگی موعود
[شنبه 1400-01-07] [ 09:26:00 ق.ظ ]
لینک ثابت |
|||
|
راح روح
وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ وَفِی أَنفُسِکُمْ، أَفَلَا تُبْصِرُونَ |
|
عکس های اخیر  |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
