خدا شناسى
ستايش خداوندى را سزاست كه شناخته شد بى آن كه ديده شود،
و آفريد بى آن كه دچار رنج و زحمتى گردد،
با قدرت خود پديده ها را آفريد،
و با عزّت خود گردنكشان را بنده خويش ساخت،
و با بخشش خود بر همه بزرگان برترى يافت.
او خدايى است كه دنيا را مسكن مخلوقات برگزيد،
و پيامبران خود را به هدايت جن و انس فرستاد،
تا دنيا را آنگونه كه هست بشناسانند،
و از زيان هاى دنيا بر حذر دارند،
و با مطرح كردن مثل ها، عيوب دنيا پرستى را نشان دهند،
و آنچه را كه مايه عبرت است تذكّر دهند،
از تندرستى ها و بيمارى ها،
از حلال و حرام،
و آنچه را كه خداوند براى بندگان اطاعت كننده و نافرمان،
از بهشت و جهنّم آماده كرده،
كه وسيله كرامت يا سقوط و پستى است باز گو نمايند.
خدا را ستايش مى كنم چنانكه خود از بندگان خواسته است،
و براى هر چيزى اندازه اى قرار داده
و براى هر اندازه اى مدّتى معيّن كرده،
و هر مدّتى را حسابى مقرّر داشته است.
ويژگى هاى قرآن
قرآن فرماندهى باز دارنده،
و ساكتى گويا،
و حجّت خدا بر مخلوقات است.
خداوند پيمان عمل كردن به قرآن را از بندگان گرفته،
و آنان را در گرو دستوراتش قرار داده است.
نورانيّت قرآن را تمام،
و دين خود را به وسيله آن كامل فرمود،
و پيامبرش را هنگامى از جهان برد كه از تبليغ احكام قرآن فراغت يافته بود،
پس خدا را آنگونه بزرگ بشماريد كه خود بيان داشته است.
خداوند چيزى از دينش را پنهان نكرده،
و آنچه مورد رضايت يا خشم او بود وا نگذاشته،
جز آن كه نشانه اى آشكار،
و آيتى استوار براى آن قرار داده است
كه به سوى آن دعوت يا پرهيز داده شوند،
پس خشنودى و خشم خدا در گذشته و حال يكسان است.
بدانيد همانا خداوند از شما خشنود نمى شود به كارى كه بر گذشتگان خشم گرفته،
و خشم نمى گيرد به كارى كه بر گذشتگان خشنود بود.
شما در راهى آشكار قدم بر مى داريد
و سخن گذشتگان را تكرار مى كنيد.
خداوند نيازمنديهاى دنياى شما را كفايت كرده
و به شكرگزارى وادارتان ساخت،
و ياد خويش را بر زبان هاى شما لازم شمرد.
خداشناسی ( طریقه هدایت و تقوی )
خدا شما را به پرهيزكارى سفارش كرد،
و آن را نهايت خشنودى خود، و خواستش از بندگان قرار داده است،
پس بترسيد از خدايى كه در پيشگاه او حاضريد،
و اختيار شما در دست اوست،
و همه حالات و حركات شما را زير نظر دارد.
اگر چيزى را پنهان كنيد مى داند،
و اگر آشكار كرديد ثبت مى كند،
براى ثبت اعمال، فرشتگان بزرگوارى را گمارده
كه نه حقّى را فراموش، و نه باطلى را ثبت مى كنند.
«آگاه باشيد آن كس كه تقوا پيشه كند و از خدا بترسد، از فتنه ها نجات مى يابد»
و با نور هدايت از تاريكى ها مى گريزد،
و به بهشت و آنچه كه دوست دارد جاودانه دسترسى پيدا مى كند.
خدا او را در منزل كرامت خويش مسكن مى دهد،
خانه اى كه مخصوص خداست،
سقف آن عرش پروردگارى،
و روشنايى آن از جمال الهى،
و زائرانش فرشتگان،
و دوستان و همنشينانش پيامبران الهى، مى باشند.
مرگ و معاد
پس به سوى قيامت بشتابيد،
و پيش از آن كه مرگ فرا رسد آماده باشيد،
زيرا ناگهان آرزوهاى مردم قطع شده،
و مرگ آنها را در كام خود مى كشد،
و در توبه بسته مى شود.
شما امروز به جاى كسانى زندگى مى كنيد كه قبل از شما بودند
و ناگهان رفتند و پس از مرگ تقاضاى بازگشت به دنيا كردند.
مردم شما چونان مسافران در راهيد،
كه در اين دنيا فرمان كوچ داده شديد،
كه دنيا خانه اصلى شما نيست
و به جمع آورى زاد و توشه فرمان داده شديد.
آگاه باشيد!
اين پوست نازك تن، طاقت آتش دوزخ را ندارد،
پس به خود رحم كنيد،
شما مصيبت هاى دنيا را آزموديد،
آيا ناراحتى يكى از افراد خود را بر اثر خارى كه در بدنش فرو رفته،
يا در زمين خوردن پايش مجروح شده،
يا ريگ هاى داغ بيابان او را رنج داده، ديده ايد كه تحمّل آن مشكل است.
پس چگونه مى شود تحمّل كرد كه در ميان دو طبقه آتش، در كنار سنگ هاى گداخته، همنشين شيطان باشيد.
آيا مى دانيد وقتى كه مالك دوزخ بر آتش غضب كند،
شعله ها بر روى هم مى غلتند و يكديگر را مى كوبند
و آنگاه كه بر آتش بانگ زند
ميان درهاى جهنّم به هر طرف زبانه مى كشد.
اى پير سالخورده كه پيرى وجودت را گرفته است،
چگونه خواهى بود آنگاه كه طوق هاى آتش به گردن ها انداخته شود،
و غل و زنجيرهاى آتشين به دست و گردن افتد چنانكه گوشت دستها را بخورد؟
روش استفاده از دنيا (انفاق)
پس خدا را خدا را
اى جمعيّت انسان ها!
پروا كنيد حال كه تندرستيد نه بيمار،
و در حال گشايش هستيد نه تنگ دست،
در آزادى خويش پيش از آن كه درهاى اميد بسته شود بكوشيد،
در دل شب ها با شب زنده دارى،
و پرهيز از شكمبارگى به اطاعت برخيزيد،
با اموال خود انفاق كنيد،
از جسم خود بگيريد و بر جان خود بيفزاييد،
و در بخشش بخل نورزيد كه خداى سبحان فرمود: «اگر خدا را يارى كنيد، شما را پيروز مى گرداند و قدم هاى شما را استوار مى دارد»
و فرمود: «كيست كه به خدا قرض نيكو دهد تا خداوند چند برابر عطا فرمايد، و براى او پاداش بى عيب و نقصى قرار دهد».
درخواست يارى از شما به جهت ناتوانى نيست،
و قرض گرفتن از شما براى كمبود نمى باشد،
در حالى كه از شما يارى خواسته كه: «لشكرهاى آسمان و زمين در اختيار اوست و خدا نيرومند و حكيم است» .
و در حالى طلب وام از شما دارد كه گنج هاى آسمان و زمين به او تعلّق دارد
و خدا بى نياز و حميد است،
بلكه خواسته است شما را بيازمايد كه كدام يك از شما نيكوكارتريد.
پس به اعمال نيكو مبادرت كنيد،
تا با همسايگان خدا در سراى او باشيد
كه هم نشينان آنها پيامبران، و زيارت كنندگانشان فرشتگانند،
و چنان گرامى داشته مى شوند كه صداى آهسته آتش را نشنوند،
و بر بدن هايشان هيچ گونه رنج و ناراحتى نرسد.
«اين بخشش خداست به هر كس بخواهد مى دهد و خدا صاحب بخشش بزرگ است.»
من آنچه را مى شنويد مى گويم،
و خداوند را به يارى خود و شما مى خوانم
كه او كفايت كننده و بهترين وكيل است.
.
خطبه 183
نهج البلاغه
.
موسسه اهل البیت
