?امام باقر (علیه السلام)؛

خدا تبارک و تعالی آن مصیبات را برای ایشان مقدر فرموده و از مرحله قضا و امضا و حتم گذرانیده و در اختیار خود آنها گذاشته بود و پس از آنکه خود آنها آن مصیبات را اختیار کردند، خدا هم آن را به مرحله اجرا گذاشت پس علی و حسن و حسین (علیهم السلام) با خبری که قبلا از پیغمبر (صلی اله علیه و آله) شنیده بودند و می دانستند، قیام کردند و هرکس از ما هم که سکوت کند، سکوتش از روی علم و بصیرت است.

و ایشان در حدیث دیگری می فرمایند؛
خدای تعالی نصرت خود را بر امام حسین (علیه السلام) فرود آورد تا آنجا که میان آسمان و زمین قرار گرفت سپس او را مخیر ساخت که او پیروزی و یا ملاقات خدا را انتخاب کند، آن حضرت ملاقات خدای تعالی را اختیار کرد.
.
.
اصول کافی، ج1
.
.

?امام موسی کاظم (علیه السلام)؛

علم ما به سه جهت رسائی دارد؛ گذشته، آینده، پدید شونده
اما گذشته برای ما تفسیر شده (اخبار گذشته را پیامبر برای ما توضیح داده است)
اما آینده نوشته شده (در جامعه و مصحفی که نزد ماست)
اما پدید شونده از راه الهام به دل و تاثیر در گوش باشد وآن بهترین دانش ماست.

توضیح؛ امام صادق در حدیثی دیگر می فرمایند که وارد شدن به دل الهام است و تاثیر در گوش امر فرشته است.
.
.
اصول کافی، ملد 1
.
.

?امام صادق (علیه السلام)؛

خدا هیچ علمی را به محمد (صلی الله علیه و آله) نیاموخت جز آنکه به او دستور داد که آن را به علی (علیه السلام) بیاموزد.
.
.
اصول کافی، ج1
.
.

?مردی از اهل فارس به حضرت ابوالحسن (علیه السلام) عرض کرد؛
شما علم غیب می دانید؟
امام فرمود، حضرت ابوجعفر (علیه السلام) فرمود؛ چون علم الهی برای ما گشوده شود، بدانیم و چون از ما گرفته شود، ندانیم.
علم را از خدای عزوجل است که آن را با جبرئیل(ع) در میان گذارد و جبرئیل آن را به محمد (صلی الله علیه و آله) به راز گوید و محمد به هر که خواهد به راز گوید.
.
.
اصول کافی، ج1
.
.

?امام صادق (علیه السلام)؛

هر امامی که نداند چه بر سرش می آید (از خیر و شر و بلا و عافیت)و به سوی چه می رود(مرگ یا شهادت)، او حجت خدا بر خلقش نیست.
.
.
اصول کافی، ج1
.
.

?امام صادق (علیه السلام)؛

برای ما در هر شب جمعه شادی و سروری است. چون شب جمعه شود، پیغمبر (صلی الله علیه و آله) به عرش خدا برآید و ائمه (ع) برآیند و ما نیز با ایشان برآئیم. پس ارواح ما به بدنهایمان بازنگردد، مگر با علمی که استفاده شده باشد و اگر چنین نباشد، علم ما نابود گردد.

?ایشان در حدیث دیگری می فرمایند ؛

هرگاه بنای افزایش علم باشد، اول آنرا به پیغمبر (ص) عرضه کنند، سپس بر امامان تا برسد به ما.

?ایشان در حدیث دیگری می فرمایند؛

خدای تبارک و تعالی را دو گونه علم است:
1- علمی که ملائکه و پیغمبران و رسولانش را به آن آگاه ساخته، پس آنچه ملائکه و رسولان و پیغمبران اش را به آن آگاه ساخته، ما هم میدانیم.
2- علمی که به خودش اختصاص داده و هرگاه در موضوعی از آن علم بدا حاصل شود، ما را آگاه سازد و بر امامان پیش از ما هم عرضه شود.
.
.
اصول کافی، جلد 1
.
.

?ای گروه شیعه!
با سوره “انا انزلناه” با(اهل سنت) مخاصمه و مباحثه کنید تا پیروز شوید.
به خدا که آن سوره پس از پیغمبر، حجت خدا است بر مردم.
و آن سوره سرور دین شماست و نهایت دانش ماست.(زیرا در آن شب مکنونات علمی برای ما هویدا می شود)

?ای گروه شیعه!
با آیات “حم و الکتاب المبین انا انزلناه فی لیله مبارکه انا کنا منذرین” مخاصمه کنید، زیرا این آیات مخصوص والیان امر امامت است بعد از پیغمبر (صلی الله علیه و آله)

?ای گروه شیعه!
خدای می فرماید: “هیچ امتی نیست مگر آنکه بیم رسانی در میان آنها بوده است”
شخصی گفت: “ای ابا جعفر! بیم رسان است محمد (ص)”
فرمود: درست گفتی ولی آیا پیغمبر در زمان حیاتش چاره ئی از فرستادن نمایندگان در اطراف زمین داشت؟
گفت : نه
امام فرمود: به من بگو مگر فرستاده پیغمبر بیم رسان او نیست چنانکه خود پیغمبر (ص) فرستاده خدای عزوجل و بیم رسان او بود؟
گفت : چرا
فرمود: همچنین پیغمبر (ص) برای پس از مرگ خود هم فرستاده و بیم رسان دارد، اگر بگوئی ندارد لازم آید که پیغمبر آنهائی را که در صلب مردان امتش بودند، ضایع کرده باشد.
.
.
اصول کافی، ج1
.
.

?حضرت علی (علیه السلام)؛

هرگاه تیمی و عدوی (ابوبکر و عمر) خدمت پیغمبر (ص) بودند و آن حضرت سوره “انا انزلناه” را با خشوع و گریه تلاوت می فرمود، می گفتند؛ “چقدر در این سوره دلت می سوزد”
پیغمبر(ص) می فرمود؛ “برای آنچه چشمم دیده و دلم فهمیده و نیز برای آنچه دل این شخص (حضرت علی (ع)) پس از من در میابد".
آنها می گفتند: “مگر شما چه دیده ای و او چه می بیند؟”
حضرت برای آنها روی خاک می نوشت:” تنزل الملائکه و الروح فیها باذن ربهم من کل امر”
سپس می فرمود؛ پس از اینکه خدای عز وجل فرماید “هر امری” دیگر چیزی دیگر باقی می ماند؟
می گفتند: نه
می فرمود: می دانید آنکه هر امری بر او نازل می شود کیست؟
می گفتند: تو هستی رسول خدا
می فرمود: آری، اما شب قدر بعد از من هم می باشد؟
می گفتند: آری
می فرمود: در شبهای قدر پس از من هم آن امر نازل می شود؟
می گفتند: آری
می فرمود: به چه کسی نازل می شود؟
می گفتند: نمی دانیم.
پیغمبر دست بر سر من می گذاشت و می فرمود: اگر نمی دانید بدانید، آن شخص پس از من این مرد است.
سپس آن دو نفر شب قدر دا بعد از رسول الله (صلی الله علیه و .آله) می شناختند بواسطه هراس سختی که در دل آنها می افتاد.
.
.
اصول کافی، ج1

?امام صادق (علیه السلام)؛

در آن میان که پدرم طواف کعبه می نمود مردی نقاب زده ناگهان پیدا شد و هفت شوط او را قطع کرد و او را به خانه کنار صفا آورد…
آنمرد گفت: “مبادا که در جواب سول من زبانت چیزی بگوید که در دلت چیز دیگری باشد.”
[پدرم] فرمود؛ “این کار را کسی می کند که در دلش دو علم مختلف باشد و خدای عزوجل از علمی که در آن اختلاف باشد امتناع دارد. “

شرح؛ واقع و حقیقت در هر موضوعی یک چیز است و کسیکه به واقع و حقیقت عالم باشد همیشه یک چیز می گوید، هیچ گاه دو گفتار مخالف از او شنیده نمی شود.
.
.
اصول کافی، ج1
.
.

?امام باقر (علیه السلام)؛

جز دروغگو هیچ کس از مردم ادعا نکند که تمام قرآن را چنانکه نازل شده، جمع کرده است و کسی جز علی بن ابیطالب و امامان پس از وی (علیهم السلام) آن را چنانکه خدای تعالی فرستاده، جمع و نگهداری نکرده اند.
.
.
اصول کافی،
جلد1
.
.

?امام باقر (علیه السلام)؛
علمی که به آدم (ع) فرود آمده بالا نرفت و علم به ارث منتقل می شود…و عالمی نمیرد جز اینکه کسی را که مانند او یا آنچه خدا خواهد(علم کمتر یا بیشتر از آن عالم)بداند به جا گذارد.

?امام باقر(ع)؛
مردم رطوبت را می مکند و نهر بزرگ را رها می کنند. عرض شد: نهر بزرگ چیست؟ فرمودند: رسول خداست… همانا خدای عزوجل سنتهای تمام پیغمبران را از آدم تابرسد به محمد(صلی الله علیه و آله) برای او گرد آورد… و رسول خدا (ص) تمام آنرا به امیر المونین(ع) تحویل داد.

اصول کافی، ج1، کتاب الحجه

✔شرح؛ خداوند متعال موضوع انتقال علم را در بشر با اسباب و شرایطی مقرر فرموده ..انسان را با زبانی گویا و گوشی شنوا و چشمی بینا خلق فرمود تابتواند آنچه را می داند به دیگران بگوید و آنها بشنوند و بیاموزند و نیز نوشتن با قلم را به او آموخت تا بتواند معلومات خود را در صفحه ای نقش کند و آیندگان پس از خود را از آن بهره مندسازد.
سید جواد مصطفوی
.
.
.

?"اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المومنون”
در عمل باشید که خدا و رسولش و مومنان کردار شما را میبیند.

?امام صادق(ع) در تفسیر آیه مذکور فرمودند؛ “[یعنی] در هر بامداد کردار بندگان نیکوکار و فاسق بر رسول خدا(ص) عرضه می شود، پس برحذر باشید.”

?عبدالله بن ابان که نزد حضرت رضا(ع) منزلتی داشت، گوید به آن حضرت عرض کردم:"برای من و خانواده ام بدرگاه خدا دعا بفرما. فرمود: مگر من دعا نمیکنم؟ بخدا که اعمال شما در هر صبح و شام بر من عرضه می شود… مگر تو کتاب خدا عزوجل را نمی خوانی که فرماید: بگو در عمل کوشید که خدا و رسولش و مومنان کردار شما را نی بینند. بخدا که آن مومن علی بن ابی طالب است.”
اصول کافی، جلد1
.
.

?"ان فی ذلک لایات للمتوسمین”
در آن نشانه هایی برای باریک بینان است.

?پیامبر(صلی الله علیه و آله) در تفسیر آیه فرمودند؛ “از زیرکی مومن پروا کنید، زیرا که او با نور خدا می بیند.”
?و در حدیثی دیگر امام صادق (ع) فرمودند؛ “مائیم باریک بینان”

اصول کافی، ج1

هر دو روایت صحیح است و در طول هم قرار دارد زیرا مومنان در راستای پرتو نور اهل بیت و آنان در راستای پرتو نور خداوند عز وجل قرار دارند.
.
.