http://www.shabestan.ir

شغل مناسب و روزی

خدايا!

مرا در اصلاح نفسِ خويش به كاري فرمان داده‌اي كه خود در انجام دادن آن از من تواناتري،

و قدرت تو بر آن كار و بر من، از قدرت من افزون‌تر است.

پس مرا چنان نيرويي ده كه با آن به كاري مشغول شوم كه تو را از من خشنود مي‌سازد،

و خشنودي خود را در حال تن درستي [نه در گرفتاري و سختي] از من بخواه.

خدايا!

مرا طاقت رنج نباشد،

و بر بلا شكيبايي نتوانم،

و تاب تحمل درويشي ندارم.

پس روزي‌ام را از من مگير

و مرا به آفريدگانت وامگذار.

تو خود حاجتم را برآور و خود مرا كفايت كن.

به چشم رحمت خود نگاهم كن

و در همه‌ي كارها مرا مدد فرما،

كه اگر مرا به خود واگذاري، در كار خود فرو مانم

و به آنچه مصلحت من در آن است نپردازم،

و اگر به آفريدگانت مرا واگذاري، چهره‌ي خويش درهم كشند،

و اگر مرا به نزديكانم حوالت دهي، نااميد سازند،

و اگر چيزي بخشند، اندك و بي‌خير باشد

و بسيار بر من منت نهند و مرا سرزنش‌ها كنند.

پس خدايا!

به فضل خود مرا توانگر ساز،

و به عظمت خود مرا بلند مرتبه گردان،

و به توانمندي خود مرا گشاده دستي عنايت كن،

و با آنچه نزد توست، بي‌نيازم فرما.

راه هدایت نفس

خدايا!

بر محمد و خاندانش درود فرست و

مرا از بند حسد رهايي بخش،

و از گناهان در پناه آور،

و از حرام‌ها بپرهيزان،

و مرا بر آنچه نافرماني توست گستاخ مفرما،

و خواهشم را به سوي خود گردان،

و مرا به آنچه از تو به من مي‌رسد دلخوش ساز،

و به آنچه روزي‌ام كرده‌اي و آنچه به من بخشيده‌اي و آن نعمت كه ارزاني‌ام داشته‌اي، بركت ده،

و مرا در هر حالي، در امان دار،

و از نافرماني نگاه دار،

و از چشم بد بپوشان،

و از دست دشمنان دور ساز،

و در پناه خويش آور و ايمن گردان.

میزان فقر انسان در نزد خداوند

خدايا!

بر محمد و خاندانش درود فرست

و توفيقم ده كه هر چه را بر من لازم گردانده‌اي و در پيوند با خودت يا آفريدگانت بر من واجب كرده‌اي، به جاي آورم،

اگر چه تنم از انجام دادن آن ناتوان باشد

و نيرويم به سستي گرايد

و وُسع من بدان نرسد

و مال و دارايي‌ام تحمل آن نتواند؛

خواه آن وظيفه را به ياد داشته باشم يا فراموشم شده باشد.

اي پروردگار من!

آن وظيفه را تو بر عهده‌ام گذاشته‌اي

و من به اختيار خود از آن غفلت ورزيده‌ام.

اينك تو آن را، از جانب من، از بخشش بي‌پايان و احسانِ فراوان خويش ادا فرما،

كه تو بس بي‌نياز و بخشنده‌اي،

تا چيزي از آن بر گردنِ من باقي نماند

كه بخواهي در روز ديدارت ـ اي پروردگار من ـ به جاي آن از نيكي‌هاي من بكاهي يا بر بدي‌هايم بيفزايي.

شغل مناسب

خدايا!

بر محمد و خاندانش درود فرست

و مرا به كاري برانگيز كه در راه تو براي آخرتِ خود بدان پردازم،

تا آنجا كه صدق آن رغبت را در دل خويش احساس كنم

و زهد ورزي در كار دنيا خلق و خوي من گردد

و از سرِ اشتياق به نيكي‌ها مبادرت ورزم

و از روي هراس از بدي‌ها بپرهيزم،

و مرا چنان روشنايي ده كه با آن در ميان مردم راه بسپرم

و در تاريكي‌ها به راه راست روم

و تيرگي شكّ و شبهه را بزدايم.

خدايا!

بر محمد و خاندانش درود فرست

و ترس اندوه، عذاب و شوق پاداش موعود را روزي‌ام كن،

تا لذت چيزي را كه تو را براي آن مي‌خوانم، و غصه‌ي چيزي را كه از آن به تو پناه مي‌برم، دريابم.

راه هدایت نفس

خدايا!

تو خود مي‌داني كه سامانِ كارِ اين جهانِ من در چيست.

پس با مهرباني بزرگِ خود به خواسته‌هاي من توجه فرما.

خدايا!

بر محمد و خاندانش درود فرست

و چون از شكر نعمت‌هايي كه در آسودگي و سختي و تن درستي و بيماري به من عطا كرده‌اي، كوتاهي ورزم،

حق را روزيِ من فرما

تا در هنگامه‌هاي بيم و امنيت و خرسندي و خشم و زيان و سود، حقيقت خشنودي و آرامش جان خود را در عمل به آنچه در برابر تو وظيفه‌ي من است، بدانم.

ویژگی های اهل تقوی

خدايا!

بر محمد و خاندانش درود فرست

و سينه‌ي مرا از رشك و حسد تهي گردان،

تا بر هيچ يك از بندگانت، به سبب احسان تو به ايشان، حسد نبرم؛

آن گونه كه اگر ببينم به يكي از بندگان خود در كار دين و دنيا و تن درستي و پرهيزگاري و توانگري و آسودگي، نعمتي داده‌اي،

من نيز از تو و به ياري تو براي خود برتر از آن را آرزو كنم؛ اي كه يكتا و بي‌همتايي.

دعای عاقبت بخیری

خدايا!

بر محمد و خاندانش درود فرست

و مرا در اين جهان و آن جهان، در حال خشنودي و خشم، از خطاها به دور دار،

و از لغزش‌ها بپرهيزان،

تا خشنودي و خشم براي من يكسان باشد،

و از تو فرمانبرداري كنم،

و خشنودي تو در حقِ دوستان و دشمنان را بر خشم و خشنودي خويش ترجيح دهم؛

آن گونه كه دشمنم از جور من در امان مانَد و دوستم از هواخواهي ناحقّ من نااميد شود.

و مرا از كساني قرار ده كه هنگام آسودگي، تو را مخلصانه مي‌خوانند؛

آن سان كه بيچارگانت هنگام درماندگي.

آري، تو ستوده و بزرگواري.

.

دعای بیست و دوم

صحیفه سجادیه

.

موسسه موعود

http://www.shabestan.ir

نيايش آن حضرت در آمرزش خواهي

خدايا!

اي آن كه گناهكاران از رحمتِ تو ياري خواهند.
اي آن كه درماندگان به يادكرد احسانِ تو امان جويند.
اي آن كه خطا پيشگان از بيم تو با فرياد بگريند.
اي مونس مردم گريزانِ دور از ديار.

اي غمگسار غم زدگان و شكسته دلان.

اي فريادرس بي‌كسانِ بي‌ياور.

اي ياور نيازمندانِ رانده شده.

توصیف صفات خداوند

تويي كه رحمت و دانشت در همه جا فراگير است.
تويي كه هر آفريده را از نعمت خود بهره‌مند كرده‌اي.
تويي كه بيش از آن چه كيفر مي‌دهي، در مي‌گذري.

تويي كه پيش از به خشم آمدن، مهر مي‌ورزي.
تويي كه افزون بر آنچه باز مي‌داري، مي‌بخشي.
تويي كه آفريدگان همه از رحمتت گشايش مي‌يابند.

تويي كه كه چون كسي را نعمتي ببخشي، پاداشي از او نخواهي.
تويي كه در كيفر دادن سركشان، اندازه نگه مي‌داري.

حقیقت انسان

و من، اي معبودِ من، بنده‌ي تو هستم كه به دعا فرمانش داده‌اي؛ پس مي‌گويد: لبّيك و سعديك.

اينك اين منم، اي پروردگار من، افتاده بر درگاهِ تو.

اين منم كه بار گناهان بر پشتم سنگيني مي‌كند.

اين منم كه عمرم را در گناه به سر آوردم.

اين منم كه از روي ناداني نافرماني‌ات كردم؛ حال آن كه اين گستاخي در حقِ تو روا نبود.

اي معبود من!

آيا بر كسي كه مي‌خواندت رحمت مي‌آوري تا من در خواندنِ تو سخت بكوشم؟

آيا آن كسي را كه به درگاهت زار مي‌گريد مي‌آمرزي تا من نيز اكنون به گريه آغازم؟

آيا از كسي كه به خواري چهره بر خاكِ درت مي‌سايد در مي‌گذري؟

آيا كسي را كه از بينوايي خود پيش تو گِلِه مي‌كند و تنها به تو اميد بسته است، بي‌نياز مي‌سازي؟

اي خداي من!

آن را كه جز تو بخشنده‌اي نمي‌يابد، نوميد مگردان،

و آن را كه جز از تو، از هيچ كس ديگري بي‌نيازي نخواهد، وامگذار.

اي خداي من!

پس بر محمد و خاندانش درود فرست

و از من روي مگردان كه من رو به سوي تو آورده‌ام،

و از رحمت خود بي‌نصيبم مكن كه دل به اميد تو بسته‌ام،

و دست رد بر سينه‌ام مزن كه بر درگاهت به خدمت ايستاده‌ام؛

تويي كه خود را به رحمت ستوده‌اي. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و بر من رحمت آور.

و تويي كه خود را بخشنده ناميده‌اي، پس گناهم را ببخشاي.

اي معبود من!

مي‌بيني كه چگونه از ترس تو اشكم روان است و قلبم از بيم تو پريشان، و اندامم از شكوه تو لرزان.
و اين همه، براي آن است كه من از كردار بدِ خود شرمنده‌ام،

و از بس به درگاه تو ناليده‌ام، صدايم بند آمده،

زبانم ياري نمي‌كند كه با تو به راز و نياز سخن گويم.

صفات خداوند

پس، اي معبود من!ستايش براي توست.

چه بسيار عيب‌ها كه از من پوشيده‌اي و رسوايم نكرده‌اي،

و چه بسيار گناهان مرا كه نهان داشته‌اي و بدان‌ها شهرتم نداده‌اي،

و چه بسيار آلودگي‌ها كه بدان‌ها آلوده گشته‌ام و تو از آنها پرده برنگرفته‌اي

و نشان بدنامي بر گردنم نيفكنده‌اي

و زشتي‌هاي آن آلودگي‌ها را بر همسايگان عيب‌جوي من و رشكبران نعمتي كه به من داده‌اي، آشكار نساخته‌اي.
آن گاه، اين همه، مرا از ادامه‌ي آن كارهاي ناپسند كه خود مي‌داني، باز نداشت.

حقیقت انسان

حال اي معبود من!

چه كسي به رستگاري خويش از من نادان‌تر،

و به نصيب خود از من غافل‌تر،

و به سامان بخشيِ نفس امّاره از من بي‌اعتناتر است

كه آن روزيِ ارزاني شده‌ات را خرج گناهي مي‌كنم كه مرا از آن برحذر داشته‌اي؟

و چه كسي بيش از من در گرداب باطل غوطه‌ور و به زشتكاري گراينده‌تر است كه چون بر سر دو راهيِ دعوت تو و فراخوانِ شيطان مي‌ايستم، با ديده‌ي باز و آگاهانه در پي دعوت شيطان مي‌روم، بي‌آن كه دشمن او با خودم را فرموش كرده باشم؟

 در همان حال، يقين دارم كه سرانجام دعوت تو بهشت است، و فرجام دعوت او دوزخ.

پاك و منزّهي تو!

چه شگفت‌آور است كه من به زيانِ خود گواهي مي‌دهم و كارهاي نهان خود را بر مي‌شمارم.

و شگفت‌آورتر از اين، بردباري توست درباره‌ي من، و درنگ توست در زود عقاب كردن من؛

و اين، نه از آن روست كه من پيش تو آبرو و عزّتي دارم، بلكه تنها مداراي توست با من و فزون بخشي تو بر من، تا از آن نافرماني‌اي كه تو را به خشم آورد، پيشگيري كنم، و از آن گناهان كه فرسوده‌ام سازد، دست بردارم؛ و هم از آن روست كه تو بخشودن گناه مرا از عقوبت كردنم به سبب آن، دوست‌تر داري.

اي معبود من!

گناهم بيش‌تر، و آنچه از من بر جاي مانده زشت‌تر، و كردارم بدتر است.

در گرايش به باطل بي‌باك‌ترم، و در فرمانبرداري از تو بيداري‌ام ناچيزتر است،

و در برابر هشدارهاي تو آگاهي و مراقبتم كم‌تر؛

چنان كه در شمارش كاستي‌هاي خويش در مي‌مانم و از يادآوري گناهان خود ناتوانم.

بدين كلمات، خويشتن را سرزنش مي‌كنم؛ زيرا به مهرباني تو كه سامان كار گنهكاران بسته بدان است، اميدوارم،

و به رحمت تو كه وسيله‌ي آزاد كردن خطا پيشگان است، دل بسته‌ام.

خدايا!

اين گردن من است كه گناهان آن را در حلقه‌ي بندگي درآورده‌اند؛ پس بر محمد و خاندانش درود فرست و با بخشايش خود رهايش گردان.

و اين پشتِ من است كه زير بار خطاها دو تا گرديده؛ پس بر محمد و خاندانش درود فرست و به فضل خود از بار خطاهايم بكاه.

اي معبود من!

اگر چندان بگريم كه مژگانم فرو ريزد،

و چندان زاري كنم كه صدايم بگيرد،

و چندان بر درگاهت بايستم كه پاهايم آماس كند،

و چندان پيش تو كمر خم كنم كه استخوان‌هاي پشتم به درآيد،

و چندان به سجده روم كه چشمانم از چشمخانه بيرون شود،

و در همه‌ي عمر جز خاك زمين نخورم،

و پيوسته تا واپسين روز آبِ خاكستر نوشم،

و در اين ميان، چندان نام تو بر زبان آورم كه از گفتن باز مانم

و آن گاه از شرم تو چشم به آسمان بر ندارم، باز هم سزاوار آن نخواهم بود كه حتي يك گناه از گناهانم را بيامرزي.

اگر آن گاه كه شايسته‌ي آمرزش تو شوم، مرا بيامرزي،

و آن گاه سزاوار بخشايش تو گردم، ببخشايي،

همانا اين آمرزش و بخشايش نه از آن روست كه من در خورِ آنم؛ زيرا سزاي من، آن گاه كه نافرماني تو كردم، آتش بود. پس اگر عذابم كني، بر من ستم نورزيده‌اي.

معبود من!

اكنون كه بر گناهم پرده افكنده‌اي و رسوايم نساخته‌اي و به كَرَم خود با من مدارا نموده‌اي و در كيفر كردنم شتاب نكرده‌اي و به لطف خود با من بردبار بوده‌اي و نعمت خود را دگرگون و زلالِ احسانِ خويش را تيره نگردانده‌اي، بر زاري‌هاي دراز و بيچارگي‌هاي سخت و بدحالي‌هاي من رحمت آور.

خدايا!

بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا از گناهان در امان دار،

و به فرمانبرداري خود وادار،

و توفيقم ده كه به نيكي از بيراهه‌ي معصيت به راه طاعت باز گردم.

با آبِ توبه پاكم ساز و ياري‌ام ده كه گناه نكنم،

و به تن درستي حال و روزم را بهتر كن،

و شيريني آمرزشت را به من بچشان،

و مرا آزاد كرده‌ي بخشايش و رحمت خود گردان،

و از خشمِ خود براي من امان نامه‌اي بنويس،

و از مژده‌ي اين نعمت‌ها در اين جهان، پيش از رفتن به آن جهان، شادمانم ساز؛

مژده‌اي كه آن را بشناسم، و براي من در آن نشانه‌اي بگذار كه به آن آگاه شوم.

اين خواسته‌ها، بيش از توان تو نباشد، و با وجود قدرت و بردباري‌ات، بر تو دشوار نيايد،

و با آن بخشش‌هاي بزرگ كه آيات قرآنت دليل بر آنهاست، تو را به سختي نيندازد، كه تو هر چه خواهي، همان كني، و هر چه اراده كني، به همان فرمان دهي. و تو بر هر كار توانايي.

.

دعای شانزدهم

صحیفه سجادیه

.

موسسه موعود

http://www.shabestan.ir

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

میزان فقر انسان در پیشگاه خدا

اي کسي که شگفتي‌هاي عظمتت پايان نمي‌پذيرد بر محمّد و آلش رحمت فرست و ما را از جدال در عظمت[ت] بازدار.

و اي کسي که مدت پادشاهي‌ات به آخر نمي‌رسد، بر محمّد و آلش رحمت فرست. و گردن‌هاي ما را از بند عقاب خود آزاد ساز.

و اي کسي که خزانه‌هاي رحمتت فنا نمي‌پذيرد بر محمّد و آلش رحمت فرست و براي ما در رحمت خود بهره‌اي بر قرار کن.

و اي کسي که ديدگان از ديدنت فرو مي‌مانند، بر محمّد و آلش رحمت فرست، و ما را به ساحت قرب خود نزديک ساز.

و اي کسي که در برابر قدر و منزلتت قدرها و منزلت‌ها خوار و بي‌مقدار است، بر محمّد و آلش رحمت فرست و ما را نزد خود گرامي دار.

و اي کسي که اسرار اخبار در نظرت آشکار است، بر محمّد و آلش رحمت فرست، و ما را نزد خود رسوا مساز.

خدايا!

 به برکت بخشش خود ما را از بخشش بخشندگان بي‌نياز فرما،

و با پيوستن خود ما را از وحشت کساني که از ما مي‌برند نگهدار.

تا با وجود بخشش تو به در ديگري روي نياوريم و با وجود احسان تو از احدي نهراسيم.

خدايا!

پس بر محمّد و آلش رحمت فرست،

و به نفع ما تدبير فرماي

و بر ضرر ما تدبير منماي،

و مکر خود را درباره دشمنان ما قرار داده و متوجّه ما مساز

و ما را پيروزي ده و ديگران را بر ما پيروز مگردان.

خدايا!

بر محمّد و آلش رحمت فرست،

و ما را از خشم خود نگاه‌دار

و به لطف خود حفظ کن

و به سوي خود رهبري نما

و از خود دور مگردان. زيرا ؛

هر که را که تو نگاه داري سالم مي‌ماند،

و هر که را که تو هدايت کني دانا مي‌شود

و هر که را تو مقرّب سازي غنيمت مي‌برد.

خدايا !

بر محمّد و آلش رحمت فرست، و ما را از تندي و سختي مصائب روزگار و شرّ دام‌هاي شيطان و تلخي قهر سلطان نگاه‌دار.

خدايا !

همانا که بي‌نيازان به فضل قوت تو بي‌نياز مي‌شوند، پس بر محمّد و آلش رحمت فرست و ما را بي‌نياز کن،

و همانا که عطا‌کنندگان از مازاد عطاي تو مي‌بخشند، پس بر محمّد و آلش رحمت فرست و دست عطا به جانب ما بگشاي.

و همانا که راه يافتگان در پرتو نور ذات تو راه مي‌يابند، پس بر محمّد و آلش رحمت فرست و ما را رهبري نماي .

خدايا!

هرکه را تو ياري دهي خوار ساختن خوارکنندگان به او زيان نرساند

و هر که را تو عطا کني امساک ممسّکان از او نکاهد.

و هر که را تو هدايت کني گمراه ساختن گمراه کنندگان از راه نبرد.

پس بر محمّد و آلش رحمت فرست.

و ما را به قوت خود از شرّ بندگانت بازدار،

و به عطاي خويش از غير خود بي‌نياز فرماي

و در پرتو ارشاد خود به راه حق رهسپار‌ساز.

خدايا !

بر محمّد و آلش رحمت فرست،

و سلامت دل‌هاي ما را در يادکردن عظمت خود

و آسايش بدن‌هامان را در شکر نعمت خود

و چرب‌زباني‌مان را در توصيف عطاي خود قرار ده.

خدایا!

بر محمّد و آلش رحمت فرست،

و ما را از دعوت کنندگانت که به سوي تو دلالت مي‌کنند

و از خاصّانت که نزد تو اختصاص يافته‌اند قرار ده،

اي مهربان‌ترين مهربانان.

.

.

دعای پنجم

صحیفه سجادیه

.

.

http://fazellankarani.com/persian/sahifa/?page=6