ایمان عبدالمطلب و ابوطالب

روایت اول)

درست بن ابی منصور از حضرت موسی بن جعفر علیه  السلام پرسید که : آیا ابوالطالب  بر پیغمبر صلی الله علیه و آله حجت بود؟

فرمود : نه بلکه وصایای (پیغمبران) نزد او به امانت بود و او تحویل پیغمبر داد.

راوی گوید: من گفتم: وصایا را به او داد چونکه حجت بود؟

فرمود: اگر بر او حجت می بود، وصیت را تحویل او نمی داد.

عرض کردم: پس حال ابوالطالب(از نظر عقیده) چگونه بود؟

فرمود: او پیغمبر و آنچه آورده بود، اقرار کرد و وصایا را به او تحویل داد و همان روز درگذشت.

شرح- علامه مجلسی (ره) پنج توجیه برای این روایت ذکر می کند ولی آنچه را خودش انتخاب می کند این است که: درست بن ابی منصور پرسید که : آیا ابوالطالب حجت و امام بر پیغمبر بود؟

حضرت پاسخ داد: نه!  زیرا اگر اشتباه تو از این جهت است که شنیده ئی ابوالطالب به پیغمبر وصیت کرد، مقصود این است که وصایا و امانتهای پیغمبران سابق نزد او بود و او به پیغمبر تحویل داد و ابوالطالب در اینجا یک امانت نگهدار بیش نبود نه انکه خودش حجت و امامی باشد و پیغمبر را وصی و جانشین خود کرده باشد.

سائل معنی سخن امام را نفهمید و دوباره پرسید: مگر دادن وصایا به پیغمبر صلی الله علیه و آله معنیش این نیست که او حجت بر پیغمبر است؟

حضرت جواب داد: چنین نیست، بلکه این عمل ابوالطالب با عقیده تو مخالف و منافات دارد و مقصود از اقرار ابوالطالب در روز مرگش اقرار ظاهری او بود که دیگران هم اگاه باشند.

روایت دوم)

امام صادق علیه السلام فرمود: عبدالمطلب روز قیامت به عنوان یک امت محشور شود و سیمای پیغمبران و هیبت سلاطین داشته باشد.

عبدالمطلب به تنهائی یک امت مبعوث شود، رونق سلاطین و هیئت پیغمبران داشته باشد و این به جهت آن استکه او نخستین معتقد به «بداء» بود.

و فرمود: عبدالمطلب رسول خدا صلی الله علیه و اله را به سوی ساربانانش فرستاد تا شتران فرار کرده را گرد آورد.

حضرت دیر کرد. عبدالمطلب حلقه در خانه کعبه را گرفت و می گفت: پروردگارا اهل خود را هلاک می کنی؟ اگر چنین کنی امری از جانب تو ظاهر گشته است.»( زیرا من در کتب و اخبار پیغمبران گذشته خوانده ام که این نوه من پیغمبر خواهد شد، اگر در کودکی بمیرد معلوم می شود برای  خدا بداء حاصل شده است.) سپس پیغمبر صلی الله علیه و آله شتر ها را اورد و عبدالمطلب  در هر جاده و دره ئی کسی را به جست و جوی پیغمبر فرستاد و فریاد میزد:« پروردگارا اهل خود را هلاک می کنی؟! اگر چنین کنی برای تو بدا حاصل گشته است.»

چون چشمش به پیغمبر صلی الله علیه و آله افتاد او را در بر گرفت و بوسید و فرمود: پسر جانم پس از این تو را دنبال کاری نفرستم زیرا می ترسم ناگهان گرفتار و کشته شوی.»    

روایت سوم)

امام صادق علیه السلام فرمود: حکایت ابوالطالب حکایت اصحاب کهف است که ایمان را نهان کردند و شرک اظهار داشتند پس خدا پاداششان را دو بار به آنها داد.( یک بار به جهت ایمان آوردن و یک بار به جهت تقیه کردن.)

 .

اصول کافی، ج2

ترجمه مصطفوی

ویژگی های خاص حضرت محمد صلی الله علیه و آله

روایت اول)

امام باقر علیه السلام فرمود: در رسول خدا صلی الله علیه و آله سه چیز بود که در هیچ کس جز او نبود؛

1-سایه نداشت.

2-از راهی نمی گذشت جز آنکه هرکس بعد از دو روز و سه روز از آنجا می گذشت  به واسطه بوی خوشش می فهمید پیغمبر از آنجا عبور کرده است.

3-از هیچ سنگ و درختی عبور نمی کرد جز آنکه برای او سجده می کرد.

روایت دوم)

امام صادق علیه السلام فرمود: چون رسول خدا صلی الله علیه و آله را به معراج بردند و جبرئیل او را به جائی رسانید و خود با او نیامد حضرت فرمود: ای جبرئیل! در چنین حالی مرا تنها می گذاری؟

گفت: برو، به خدا در جائی قدم گذاشته ای که هیچ بشری قدم نگذاشته و پیش از تو هم هیچ بشری در آنجا را نرفته است.

روایت سوم)

جابر گوید: به امام باقر علیه السلام عرض کردم: پیغمبر خدا را براییم وصف کن.

فرمود: پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله رنگش سفید مایل به سرخی بود، چشمانش سیاه و درشت، بروانش  به هم پیوسته، کف دست و پایش پرگوشت و غیر کوتاه، و از سفیدی گویا در قالب نقره بود.

سر استخوانهای شانه اش درشت بود، از شدت انس و مهری که با مردم داشت هرگاه متوجه کسی میشد با تمام بدن متوجه میشد،.

رشته موئی از گودی گلویش تا سر نافش کشیده و مانند خط میان صفحه ئی از نقره درخشان بود و از گردن تا شانه مانند گلاب پاش نقره ئی بود. بینی کشیده ئی داشت که هنگام نوشیدن آب نزدیک بود آب را پس بزند.

و چون راه می رفت به جلو متمایل میشد مثل اینکه به سرازیری می رود. مانند پیغمبر صلی الله علیه و آله دیده نشده نه پیش از او و نه بعد از او صلی الله علیه و آله.

.

اصول کافی، ج2

ترجمه مصطفوی

چگونگی آفرینش پیامبر محمد صلی الله علیه و آله و حضرت امیر علیه السلام

روایت اول)

امام صادق علیه السلام فرمود: همانا خدا بود و هیچ پدیده ئی نبود، سپس پدیده و مکان را آفرید و نورالانوار را آفرید که همه نورها از او نور گرفت و از نور خود که همه نورها از آن نور یافت در آن جاری ساخت و آن نوری است که محمد و علی را از آن آفرید. پس محمد و علی دو نور نخستین بودند  زیرا پیش از آنها چیزی پدید نیامده بود، و آن دو همواره پاک و پاکیزه در صلبهای پاک جاری بودند تا آنکه در پاکترین آنها یعنی عبدالله و ابوطالب از یکدیگر جدا گشتند.

روایت دوم)

جابر بن یزید گوید: امام باقر علیه السلام به من فرمود: ای جابر! همانا خدا در اول آفرینش محمد صلی الله علیه و آله و خاندان رهنما و هدایت شده او را آفرید و آنها در برابر خدا اشباح نور بودند.

عرض کردم: اشباح چیست؟

فرمود: یعنی سایه نور، پیکر های نورانی بدون روح و محمد صلی اله علیه و آله تنها به یک روح موید بود و آن روح روح القدس بود که او و خاندانش به وسیله آن روح خدا را عبادت می کردند و از این جهت خدا ایشان را خویشتن دار، دانشمند نیکو کار برگزیده  آفرید با نماز و روزه و سجود و تسبیح و تهلیل خدا را عبادت می کردند و نمازها را می گزاردند و حج می کردند و روزه می گرفتند.

.

اصول کافی، ج2

ترجمه مصطفوی

علت برتری پیامبراسلام نسبت به سایر انبیاء

امام صادق علیه السلام فرمود: یکی از قریش به رسول خدا صلی الله علیه و آله گفت: شما که آخرین و پایان پیامبران هستی، به چه سبب از همه پیش افتادی؟

فرمود: زیرا من نخستین کسی بودم که به پروردگارم ایمان آوردم و نخستین کسی که پاسخ گفت زمانی که خدا به پیغمبران پیمان گرفت و آنها را بر خودشان گواه ساخت که مگر نه این است که من پروردگار شما هستم ؟

گفتند : چرا

من نخستین پیغمبری بودم که چرا گفت: پس سبقت من بر پیغمبران به واسطه اقرار به خدا بود.

.

اصول کافی، ج2

ترجمه مصطفوی