?أَ رَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ«1»
فَذلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ«2»
وَ لا یَحُضُّ عَلی طَعامِ الْمِسْکِینِ«3»
فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ«4»
اَلَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ«5»
اَلَّذِینَ هُمْ یُراؤُنَ«6»
وَ یَمْنَعُونَ الْماعُونَ«7»

1)آیا کسی که قیامت را انکار می کند دیده ای؟
(2)او همان کسی است که یتیم را با خشونت می راند.
(3)و دیگران را بر اطعام مسکین تشویق نمی کند.
(4)پس وای به حال نمازگزاران.
(5)آنان که از نمازشان غافلند.
(6)آنان که پیوسته ریا می کنند.
(7)و از دادن زکات(و وسایل ضروری زندگی)باز می دارند

✔پیام ها

1-دع»راندن همراه با خشونت و«حض»تشویق و ترغیب دیگران است.

2-«ماعون»از«معن»به معنای ابزار و وسایلی است که معمولاً همسایگان به یکدیگر عاریه می دهند تا آنکه نیازشان برطرف شود.مثل ظروف غذاخوری در مهمانی ها.

3-در روایات، «ساهُونَ» به معنای سستی،ترک و ضایع کردن نماز آمده است
طرد یتیم انسان را از خدا دور می کند. یُکَذِّبُ بِالدِّینِ … یَدُعُّ الْیَتِیمَ

4- نشانه ایمان،یتیم نوازی و توجه به گرسنگان و محرومان است و هرکس بی توجه باشد بی دین است. یُکَذِّبُ بِالدِّینِ … یَدُعُّ الْیَتِیمَ

5-اطعام فقرا مخصوص توانگران نیست،همه وظیفه دارند،گرچه از طریق تحریک و تشویق دیگران باشد. «لا یَحُضُّ عَلی طَعامِ الْمِسْکِینِ»

6- کسی که گاهی از نماز غافل می شود،مشمول ویل است،پس وضع تارکان دائم نماز چیست! فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ … عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ

7- بی تفاوتی نسبت به نیازهای ضروری مردم کیفر دارد. فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ … یَمْنَعُونَ الْماعُونَ

8- خدمت به مردم در کنار نماز است. فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ … یَمْنَعُونَ الْماعُونَ

9- غفلت از نماز،بستر غفلت از مردم است. عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ … یَمْنَعُونَ الْماعُونَ

10- بی اعتنائی به گرسنگان،نشانه بی اعتقادی به قیامت است. یُکَذِّبُ بِالدِّینِ … وَ لا یَحُضُّ عَلی طَعامِ الْمِسْکِینِ

11-افرادی که از خدا جدا شوند،به دنبال کسب جایگاهی در نزد دیگران با ریا کاری هستند. یُکَذِّبُ … یُراؤُنَ

12- بخل،ویژگی منکران معاد است،که حتی از عاریه دادن چیزهای کوچک و ناچیز بخل می ورزند. یُکَذِّبُ … یَمْنَعُونَ الْماعُونَ

در حدیث می خوانیم:کسی که از دادن لوازم منزل خود به همسایگان دریغ ورزد،خدا روز قیامت لطف خود را نسبت به او دریغ خواهد کرد.
البته در حدیث دیگری می خوانیم که پرسیدند:ما همسایگانی داریم که هرگاه وسائلی به آنان عاریه می دهیم،می شکنند یا خراب می کنند،آیا گناه است که به آنان ندهیم؟ حضرت فرمود:در این صورت مانعی ندارد.

* در حدیث می خوانیم:هر کس به اوقات نماز بی اعتنائی کند و نماز را در اول وقت نخواند، ویل دارد.

* امام صادق علیه السلام فرمودند:ماعون،شامل قرض الحسنه و هر کار نیک درباره دیگران و در اختیار قراردادن وسائل خانه و از جمله زکات است.
.
.
منبع؛ تفسیر نور
.
.

آنان در شکاف گورهایشان جسم بیجانی شدند که دیگر رشدی ندارند و گمگشته ای که هرگز پیدا نمی شود.
آنان همسایگانی هستند که با یکدیگر انس ندارند و دوستانی هستند که به زیارت یکدیگر نمی روند.
با آنکه باهمند تنها به سر می برند و با آنکه دوستان یکدیگرند از هم دورند نه برای شب روزی می شناسند و نه برای روز شبی
خطرهای آن خانه را دشوارتر از آنچه می ترسیدند یافتند.
آگر آن مردگان پس از مرگ سخن می گفتند، از وصف آنچه مشاهده کردند و دیدند درمانده می شدند.
.
.
خطبه 221
نهج البلاغه
.
.

?پرودگارا!

من برای مقابله با قریش و یاری دهندگانش از تو کمک می طلبم
چه آنان پیوند خویشاوندی را با من قطع کردند و کاسه ی مرا سرنگون کردند
و برای ستیز با من در حقی که از دیگران به آن سزاوارتر بودم اتفاق کردند.

گفتند: حق چیزی است که می توانی آن را بگیری و دیگران نیز می توانند تو را از گرفتن آن باز دارند. پس بر اندوه خویش شکیبایی کن یا از غصه بمیر!

در آن هنگام دیدم جز اهل بیتم یار و مدافعی ندارم و دریغم آمد که آنان را به ورطه ی مرگ افکنم.
پس در حالی که خاشاک به دیده ام رفته بود چشم پوشی کردم و در حالی که استخوان در گلویم شکسته بود .اب دهان فرو بردم.
شکیبایی کردم و خشم خود را فرو خوردم بر چیزی که از حنظل تلختر و برای من از بریدن تیغ دردآورتر بود.
.
.
خطبه 217
نهج البلاغه
.
.

?یکی از زشترین حالات حاکمان نزد انسانهای صالح این است که مردم درباره ی آنان گمان به فخرفروشی برند و کارشان چهره ی برتری جویی به خود گرفته باشد و من خوش ندارم که در ذهن شما اینگونه بگذرد که من مدح و تمجید و شنیدن ثنایم را دوست دارم.

با من بدان گونه که با گردنکشان سخن می گویند حرف نزنید و از از من آنچه را از مردم خشمگین پنهان می دارند پنهان نکنید
و با چاپلوسی و تملق با من در نیامیزید
و نپندارید که شنیدن سخن حق بر من گران می آید و یا خواهان آنم که مرا بزرگ دارید

.
.
خطبه 216
نهج البلاغه
.
.

?بر شما باد خیرخواهی در اجرای حقوق و یاری نیکوی یکدیگر بر آن،
یکی از حقوق واجب خداوند بر بندگان آن است که به اندازه ی توان خود خیرخواه یکدیگر باشند و یکدیگر را در راه برپا داشتن حق در میان خود یاری رسانند.

و هیچ کس در ادای حقی که خداوند بر عهده ی او نهاده بی نیاز از یاری دیگران نیست
و هیچ انسانی کمتر از آن نیست که (نتواند) دیگران را در ادای حق یاری رساند و یا از سوی دیگران یاری شود.
.
.
خطبه 216
نهج البلاغه
.
.

?حق!

در مقام توصیف گسترده ترین چیزها، و در هنگام عمل منصفانه، تنگترین چیزهاست.
حق چیزی است که به نفع کسی جریان نمی یابد جز آنکه (روزی دیگر) بر زیان او جاری شود و نیز بر زیان کسی جریان نمی یابد جز آنکه (روزی دیگر ) به سود او جاری گردد.
.
.
خطبه 216
نهج البلاغه
.
.

?مردی از اهل فارس به حضرت ابوالحسن (علیه السلام) عرض کرد؛
شما علم غیب می دانید؟
امام فرمود، حضرت ابوجعفر (علیه السلام) فرمود؛ چون علم الهی برای ما گشوده شود، بدانیم و چون از ما گرفته شود، ندانیم.
علم را از خدای عزوجل است که آن را با جبرئیل(ع) در میان گذارد و جبرئیل آن را به محمد (صلی الله علیه و آله) به راز گوید و محمد به هر که خواهد به راز گوید.
.
.
اصول کافی، ج1
.
.

?امام صادق (علیه السلام)؛

هر امامی که نداند چه بر سرش می آید (از خیر و شر و بلا و عافیت)و به سوی چه می رود(مرگ یا شهادت)، او حجت خدا بر خلقش نیست.
.
.
اصول کافی، ج1
.
.

?امام صادق (علیه السلام)؛
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و امیر المومنین(علیه السلام) به سلمان از اسراری که در نهان خانه ی علم الهی مخزون بود، خبر می دادند که هیچ کس قدرت تحمل شنیدن و فرا گرفتن آن را نداشت.1

?"سلمان دریایی ژرف و گنجی است که پایان ندارد. سلمان از ما، اهل بیت است و چون آبشار گوارا و خنکی است که حکمت می بخشاید و برهان و حجت ، ارزانی می دارد."2

✔سلمان، نمونه یک سیاست مدار مسلمان
✔ مهمترین عامل تشیع ایرانیان
✔ نماد نفی تبعیض نژادی در اسلام
✔سمبل کامل تربیت اسلامی
✔نقطه وحدت تمام مسلمانان
✔واسطه فیض ایرانیان با مرکز وحی
و…
✔ شیعه ای مغفول مانده از یاران علی

#سلمان_فارسی_را_به_ایرانیان_بشناسانیم

مجلسی1/646
مجلسی22/843

?خداوندا!

[ابر و رعد] دو نشانه از نشانه های تو، و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواند که در مقام فرمان بردنت به رحمتی سودمند یا عقوبتی زیان بخش می شتابند،
پس به آن دو باران عذاب بر ما مباران و به آنها لباس بلا بر ما مپوشان.
.
.
دعای 36
صحیفه سجادیه
.
.

گواهی می دهم که خداوند معیشت بندگانش را به آیین عدالت تقسیم کرد.

?بارالها
مرا به سبب آنچه مرحمت فرمودی آزمایش مکن
و ایشان را به آنچه از من بازداشته ای میازمای تا مبادا به آنان حسد برم.
و مرا به قضایت دلخوش کن
و به من اطمینان ده که به سبب آن اقرار کنم که قضای تو جز به آنچه خیر است روان نشده.
شکرم را بر آنچه از من بازداشته ای افزونتر از شکرم بر آنچه بر من عنایت کرده ای قرار ده.
مرا از خوار نگریستن تهیدست و برتر گمان کردن ثروتمندحفظ فرما.

دعای 35
صحیفه سجادیه
.
.

?سپاس و ستایش خدای را که!

مرا مرده و یا بیمار وارد بامداد نساخت.
نه آفتی بر رگ هایم وارد شده، نه به بدترین اعمالم گرفتار گشتم.
نه نسلم بریده شده و نه از دینم برگشتم
نه منکر پرودگارهلستم و نه از ایمانم در هراسم
نه عقلم دچار سرگردانی است و نه به عذاب امت های پیشین مبتلا شده ام.
شب را به بامداد رساندم در حالی که بنده ای مملوک و بر نفس خویش ستمکارم.

نمی توانم چیزی بگیرم جز آنچه تو عطایم کرده ای و نمی توانم خودم را حفظ کنم مگر تو مرا حفظ نمایی.
.
.
خطبه 215
نهج البلاغه
.
.

?آگاه باشید!

خدای سبحان برای خیر اهلی، و برای حق ستون هایی و برای طاعت نگهبانانی قرار داده.
شما هنگام هر طاعتی یار از جانب خداوند دارید که حقیقت را بر زبانها می گوید و دلها را استحکام می بخشد. در یاری خداوند کفایت است برای خواهان کفایت و شفاست برای جوینده ی شفا.
.
.
خطبه 214
نهج البلاغه
.
.

?گاهی پیامبر (صلی الله علیه و آله) سخنی می گفت که دو جنبه داشت: سخنی خاص و سخنی عام.
آنگاه کسی که نمی دانست مراد خدای سبحان و پیامبر (ص) از آن کلام چیست، آن را می شنید، و بدون آنکه معنا و مقصود و هدف از آن رابداند، آن راتفسیر و توجیه می کرد. همه ی یاران رسول خدا (ص) این گونه نبودند که از آن حضرت بپرسند و معنایش را بجویند حتی گاهی دوست می داشتند که عربی بیابانی با تازه واردی از راه برسد و از حضرت چیزی بپرسد و آنان پاسخش را بشنوند اما من هرچه برایم پیش آمد از پیامبر پرسیدم و آن را به خاطر سپردم.
اینها علل و عوامل اختلاف مردم در احادیث است.

خطبه 210
.
.

?امام صادق (علیه السلام)؛

برای ما در هر شب جمعه شادی و سروری است. چون شب جمعه شود، پیغمبر (صلی الله علیه و آله) به عرش خدا برآید و ائمه (ع) برآیند و ما نیز با ایشان برآئیم. پس ارواح ما به بدنهایمان بازنگردد، مگر با علمی که استفاده شده باشد و اگر چنین نباشد، علم ما نابود گردد.

?ایشان در حدیث دیگری می فرمایند ؛

هرگاه بنای افزایش علم باشد، اول آنرا به پیغمبر (ص) عرضه کنند، سپس بر امامان تا برسد به ما.

?ایشان در حدیث دیگری می فرمایند؛

خدای تبارک و تعالی را دو گونه علم است:
1- علمی که ملائکه و پیغمبران و رسولانش را به آن آگاه ساخته، پس آنچه ملائکه و رسولان و پیغمبران اش را به آن آگاه ساخته، ما هم میدانیم.
2- علمی که به خودش اختصاص داده و هرگاه در موضوعی از آن علم بدا حاصل شود، ما را آگاه سازد و بر امامان پیش از ما هم عرضه شود.
.
.
اصول کافی، جلد 1
.
.

?وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ «1» الَّذِي جَمَعَ مالًا وَ عَدَّدَهُ «2» يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ «3»

«1» واى بر هر عيب جوى طعنه زن.
«2» آنكه مالى جمع كرد و شماره‌اش كرد.
«3» او خيال مى‌كند كه اموالش او را جاودان ساخته است.

✔پیام ها

1_«هُمَزَةٍ» از «همز» به معناى عيب جويى از طريق چشم و ابرو و اشاره است. «لمز» به معناى عيب جويى با زبان است. حرف (ة) در پايان اين دو كلمه براى مبالغه است.

2_عيب جويى و طعنه به هر نحو و شكل ممنوع و حرام است. غيابى يا حضورى، با زبان يا اشاره، شوخى يا جدى، كوچك يا بزرگ مربوط به كار و صنعت يا آفرينش طبيعت.

3- يكى از آفات و خطرات ثروت اندوزى، تحقير ديگران است. هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ … جَمَعَ مالًا وَ عَدَّدَهُ‌
4- مسائل اخلاقى جزء دين است و انسان مؤمن، بايد زبان و نگاه خود را كنترل كند. «وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ»

5- مراقب باشيم فريب دنيا را نخوريم و به مال دنيا مغرور نشويم. «يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ»

6- آنان كه به جاى انفاق مال، در فكر جمع و احتكار اموال هستند، منتظر عذاب‌
خورد كننده قيامت باشند. جَمَعَ مالًا وَ عَدَّدَهُ‌ … لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ

7- نيش‌زبان و طعنه زدن، از گناهان كبيره است، زيرا درباره آن وعده عذاب آمده است. وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ … لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَ

منبع؛ تفسیر نور
.
.