پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از زبان حضرت علی

خداوند پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را هنگامى فرستاد كه؛

پيامبران حضور نداشتند،

و امّت ها در خواب غفلت بودند،

و رشته هاى دوستى و انسانيّت از هم گسسته بود.

پس پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله) به ميان خلق آمد

در حالى كه كتاب هاى پيامبران پيشين را تصديق كرد،

قرآن

و با «نورى» هدايتگر انسانها شد كه همه بايد از آن اطاعت نمايند،

و آن، نور قرآن كريم است.

از قرآن بخواهيد تا سخن گويد،

كه هرگز سخن نمى گويد،

امّا من شما را از معارف آن خبر مى دهم،

بدانيد كه در قرآن علم آينده،

و حديث روزگاران گذشته است،

شفا دهنده دردهاى شما،

و سامان دهنده امور فردى و اجتماعى شما است.

ویژگی حکومت ستمگر (خبر از آينده دردناك بنى اميّه)

پس از تسلّط فرزندان اميّه، خانه اى در شهر يا خيمه اى در بيابان باقى نمى ماند

جز آن كه ستمگران بنى اميّه، اندوه و غم را بدانجا مى كشانند،

و بلا و كينه توزى را در همه جا مطرح مى كنند.

پس در آن روز براى مردم نه عذر خواهى در آسمان و نه ياورى در زمين باقى خواهد ماند،

زيرا نا اهلان را به زمامدارى برگزيده ايد،

و زمامدارى را به جايگاه دروغينى قرار داده ايد.

امّا به زودى خداوند از ستمگران بنى اميّه انتقام مى گيرد،

خوردنى را به خوردنى، و نوشيدنى را به نوشيدنى،

خوردنى تلخ تر از گياه «علقم»،

و نوشيدنى تلخ و جانگدازتر از شيره درخت «صبر».

خداوند از درون ترس و وحشت، و از بيرون، شمشير را بر آنها مسلّط خواهد كرد

كه آنان مركب هاى عصيان و نافرمانى و شتران بار كش گناهانند.

من پياپى سوگند مى خورم كه؛

پس از من بنى اميّه خلافت را چونان خلط سينه بيرون مى اندازند،

و پس از آن ديگر، تا شب و روز از پى هم در گردش است مزه حكومت را براى بار ديگر نخواهند چشيد.

.

خطبه 158

نهج البلاغه

.

موسسه اهل البیت

خداشناسی

دنيا و آخرت، خدا را فرمانبردار است، و سر رشته هر دو به دست او است.

آسمان ها و زمين ها كليدهاى خويش را به او سپردند،

و درختان شاداب و سر سبز،

صبحگاهان و شامگاهان در برابر خدا سجده مى كنند،

و از شاخه هاى درختان نور سرخ رنگى شعله ور شده،

به فرمان او ميوه هاى رسيده را به انسان ها تقديم مى دارند.

 ويژگى هاى قرآن

كتاب خدا، قرآن، در ميان شما سخنگويى است كه هيچ گاه زبانش از حق گويى كند و خسته (نمی شود)، و همواره گوياست، 

خانه اى است كه ستون هاى آن هرگز فرو نمى ريزد،

و صاحب عزّتى است كه يارانش هرگز شكست ندارند.

 ويژگى هاى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از زبان حضرت علی

خدا پيامبر صلّى اللّه عليه و آله را پس از يك دوران طولانى كه ديگر پيامبران نبودند، فرستاد:

زمانى كه ميان طرفداران مذاهب گوناگون نزاع در گرفته و راه اختلاف مى  پيمودند.

پس او را در پى پيامبران فرستاد

و وحى را با فرستادن پيامبر صلّى اللّه عليه و آله ختم فرمود.

پس پيامبر صلّى اللّه عليه و آله با تمام مخالفانى كه به حق پشت كردند، و از آن منحرف گشتند به مبارزه پرداخت.

 روش برخورد با دنيا

و همانا دنيا نهايت ديدگاه كور دلان است كه آن سوى دنيا را نمى نگرند،

امّا انسان آگاه، نگاهش از دنيا عبور كرده از پس آن سراى جاويدان آخرت را مى بيند.

پس انسان آگاه به دنيا دل نمى بندد

و انسان كور دل تمام توجّه اش دنياست.

بينا از دنيا زاد و توشه برگيرد

و نابينا براى دنيا توشه فراهم مى كند.

آگاه باشيد!

در دنيا چيزى نيست مگر آن كه صاحبش به زودى از آن سير و از داشتن آن دلگير مى شود جز ادامه زندگى، زيرا در مرگ آسايشى نمى نگرند.

حيات و زندگى چونان حكمت و دانش است كه حيات دل مرده، و بينايى چشم هاى نابيناست

و مايه شنوايى براى گوش هاى كر و آبى گوارا براى تشنگان مى باشد كه همه در آن سالم و بى نيازند.

 شناخت قرآن

اين قرآن است كه با آن مى توانيد راه حق را بنگريد

و با آن سخن بگوييد

و به وسيله آن بشنويد.

بعضى از قرآن از بعضى ديگر سخن مى گويد،

و برخى بر برخى ديگر گواهى مى دهد،

آياتش در شناساندن خدا اختلافى نداشته،

و كسى را كه همراهش شد از خدا جدا نمى سازد.

 علل سقوط مردم (در امت اسلامی)

مردم گويا به خيانت و كينه ورزى اتّفاق داريد،

و در رفتار رياكارانه، گياهان روييده از سرگين را مى مانيد،

در دوستى با آرزوها به وحدت رسيديد،

و در جمع آورى ثروت به دشمنى پرداختيد.

شيطان شما را در سرگردانى افكنده

و غرور شما را به هلاكت مى كشاند،

براى خود و شما از خدا يارى مى طلبم.

 .

خطبه 133

نهج البلاغه

.

موسسه اهل البیت

??نامه حضرت علی به حارث همدانی

??خودسازی كارگزاران حكومتى

قرآن

به ريسمان قرآن چنگ زن، و از آن نصيحت پذير، حلالش را حلال، و حرامش را حرام بشمار ، و حقّى را كه در زندگى گذشتگان بود تصديق كن، و از حوادث گذشته تاريخ، براى آينده عبرت گير، كه حوادث روزگار با يكديگر همانند بوده، و پايان دنيا به آغازش مى پيوندد، و همه آن رفتنى است.

نام خدا را بزرگ دار، و جز به حق سخنى بر زبان نياور.

?مرگ و آخرت

مرگ و جهان پس از مرگ را فراوان به ياد آور، هرگز آرزوى مرگ مكن جز آن كه بدانى از نجات يافتگانى.

از كارى كه تو را خشنود، و عموم مسلمانان را ناخوشايند است بپرهيز

از هر كار پنهانى كه در آشكار شدنش شرم دارى پرهيز كن.

از هر كارى كه از كننده آن پرسش كنند، نپذيرد يا عذر خواهى كند، دورى كن. آبروى خود را آماج تير گفتار ديگران قرار نده.

و هر چه شنيدى باز گو مكن، كه نشانه دروغگويى است.و هر خبرى را دروغ مپندار، كه نشانه نادانى است.

خشمت را فرو نشان، و به هنگام قدرت ببخش، و به هنگام خشم فروتن باش.

و در حكومت مدارا كن تا آينده خوبى داشته باشى.

نعمت هايى كه خدا به تو بخشيده نيكو دار، و نعمت هايى كه در اختيار دارى تباه مكن، و چنان باش كه خدا آثار نعمت هاى خود را در تو آشكارا بنگرد.

و بدان!

بهترين مؤمنان، آن بود كه جان و خاندان و مال خود را در راه خدا پيشاپيش تقديم كند، چه آن را كه پيش فرستى براى تو اندوخته گردد، و آنچه را كه باقى گذارى سودش به ديگران مى رسد.

از دوستى با بى خردان و خلافكاران بپرهيز، زيرا هر كس را از آن كه دوست اوست مى شناسند.

و در شهرهاى بزرگ سكونت كن زيرا مركز اجتماع مسلمانان است.

و از جاهايى كه مردم آن از ياد خدا غافلند، و به يكديگر ستم روا مى دارند، و بر اطاعت از خدا به يكديگر كمك نمى كنند، بپرهيز.

در چيزى انديشه كن كه يارى ات دهد.

?شیطان

از نشستن در گذرگاههاى عمومى، و بازار، پرهيز كن كه جاى حاضر شدن شيطان، و بر انگيخته شدن فتنه هاست،.

و به افراد پايين تر از خود توجه داشته باش، كه راه شكر گزارى تو در برترى است.

?جهاد

در روز جمعه پيش از نماز مسافرت مكن،جز براى جهاد در راه خدا، و يا كارى كه از انجام آن ناچارى.

در همه كارهايت خدا را اطاعت كن، كه اطاعت خدا از همه چيز برتر است.

نفس خود را در واداشتن به عبادت فريب ده، و با آن مدارا كن، و به زور و اكراه بر چيزى مجبورش نساز، و در وقت فراغت و نشاط به كارش گير، جز در آنچه كه بر تو واجب است، و بايد آن را در وقت خاص خودش به جا آورى.

?مرگ و دنیا

بپرهيز از آن كه مرگ تو فرا رسد در حالى كه از پروردگارت گريزان، و در دنياپرستى غرق باشى.

از همنشينى با فاسقان بپرهيز كه شر به شر مى پيوندد،.

خدا را گرامى دار، و دوستان خدا را دوست شمار.

?شیطان

و از خشم بپرهيز كه لشگر بزرگ شيطان است.

والسلام.

.

.

نامه 69

نهج البلاغه

.

.

مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت علیهم السلام

?نامه به معاویه در سال 37 هجری پیش از جنگ صفین

??ماهیت دنیا

اما بعد!
خداوند سبحان دنیا را برای جهان پس از آن قرار داد و مردم را در آن می آزماید، تا بداند کدامین آنان کردارش نیکو است.
ما برای دنیا آفریده نشده ایم و به کوشیدن در آن مامور نگشته ایم، بلکه ما را در دنیا نهاده اند تا به آن آزموده شویم و خداوند مرا به وسیله ی تو و تو را به وسیله من آزموده و هر یک از ما را حجت بر دیگری نهاده است.

قرآن کریم

تو با تاویل قرآن در پی دنیا دویده ای .

عثمان
و از من خونی را طلب کرده ای که دست و زبانم به آن آلوده نگشته است و تو و مردم شام مرا به آن متهم ساختید.

شیطان
دانای شما نادانتان را و ایستاده تان نشسته ها را (به جنگ با من) تحریک کرد. از خدا بترس و مهار خویش را از دست شیطان بیرون آور.

آخرت
روی خود را به آخرت بگردان که این راه، راه ما و راه تو ست .

بترس از آنکه خداوند به زودی بلایی به تو رساند که بنیادت را برکند و نسلت را نابود سازد.
من برایت به خدا سوگند می خورم _سوگندی که آن را بر هم نمی زنم_ که اگر دست تقدیر من و تو را در آشیانه تو یکجا جمع کند آنقدر در برابر تو بمانم “ تا آنگاه که خدا میان ما داوری کند که او بهترین داوران است.” اعراف/87

.

.

نامه 55

نهج البلاغه

.

.

?فرازی از وصیت امام به امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) بعد از ضربت ابن ملجم (لعنه الله علیه)

خدا را خدا را! درباره حق قرآن

مبادا دیگران در عمل به قرآن از شما پیشی گیرند.

.

.

نامه 46

نهج البلاغه

.

.

?هرکس با قرآن نشست این کتاب الهی چیزی بر او افزود و یا از او کاست
بر هدایت او افزود و یا از کور دلیش کاست
.
.

?قرآن شفاعت کننده ای است که از او بپذیرند و گوینده ایست که تصدیق شود.
با قرآن خدا را بشناسید
نظر خود را (اگر مخالف قرآن است) متهم کنید و هواهای خود را (که در برابر قرآن است) خیانتکار شمارید.
از قرآن برای خود نصیحت بخواهید.
دوای درد خویش را از قرآن بجویید.

.
.
خطبه 176
.
.

?قرآن شفاعت کننده ای است که از او بپذیرند و گوینده ایست که تصدیق شود.
?با قرآن خدا را بشناسید.
?نظر خود را (اگر مخالف قرآن است) متهم کنید و هواهای خود را (که در برابر قرآن است) خیانتکار شمارید.
?از قرآن برای خود نصیحت بخواهید.
?آواز دهنده ای در روز قیامت آواز می دهد:” هر بذر افشانی در دنیا امروز گرفتار بذری است که افشانده و دچار عاقبت کاری است که کرده، جز آنان که بذر قرآن در عرصه ی وجود خویش کاشتند.”

خطبه 176
نهج البلاغه